малаўраджа́йны, ‑ая, ‑ае.

Недастаткова ўраджайны, які дае малы ўраджай. Малаўраджайны сорт пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыціка́ле, нескл., н.

Новая збожжавая культура, якая з’яўляецца гібрыдам пшаніцы і жыта.

[Ад лац. triti (cum) — пшаніца і (se) cale — жыта.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sheaf [ʃi:f] n. (pl. sheaves)

1. сноп (жыта, пшаніцы і да т.п.)

2. вя́зка, кі́п а ( паперы), пук (стрэлаў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

сандамі́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Сорт мяккай азімай пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сярэдняра́нні, ‑яя, ‑яе.

Сярэдні па часу выспявання сярод ранніх сартоў. Сярэдняраннія сарты пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

украі́нка ​1,

гл. украінцы.

украі́нка ​2, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Гатунак пшаніцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арнау́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Гатунак яравой цвёрдай пшаніцы са шклопадобным белым зернем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

арэа́л, ‑а, м.

Спец. Вобласць натуральнага пашырэння якога‑н. прадмета, з’явы. Арэал распаўсюджання пшаніцы.

[Ад лац. area — плошча, прастора.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

асцё, ‑я, н., зб.

Тонкія, доўгія асцюкі на каласах некаторых злакаў (ячменю, жыта, пшаніцы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іму́ннасць, ‑і, ж.

Неўспрымальнасць да заражэння. Імуннасць пшаніцы да галаўні. Імуннасць да розных хвароб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)