nieużytek, ~ku

nieużyt|ek

м.

1. аблога, пустэча, непрыдатная (кінутая, спустошаная) зямля;

2. нячулы, чэрствы чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

камяні́ца, ‑ы, ж.

1. Каменны або цагляны будынак. [Пан Францішак] прадаў сваю частку фальварка, купіў у ваяводскім Навагрудку камяніцу на восем кватэр. Брыль. Ціхія вулкі ўсё яшчэ чакалі таго часу, калі.. на месцы аджыўшых свой век драўляных домікаў пачнуць узвышацца шматпавярховыя камяніцы. Хадкевіч.

2. Абл. Пра камяністую глебу. Сурвіла «літасціва» дазволіў Леапольду ўзяць сабе пару дзесяцін каля Гушкавай хаты. Гэта была не зямля, а пустэча, страшэнная камяніца. Кудраўцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пусто́ўшчына экспр. ’негаспадарлівы чалавек’ (ПСл). Архаізм, параўн. ст.-бел. пустовщина/пустовщына ’неапрацаваны кавалак зямлі’, земля пустовская ’пустэча, пустка’ (Статут 1588), пус‑ товщина ’незаселены, неапрацаваны ўчастак зямлі’ (Ст.-бел. лексікон), пустовщизна ’тс’ (< польск., Булыка, Лекс. запазыч., 78), пустоўская (пустовскія) тлумачыцца як “выморочные имущества”, укр. пустовщина ’апусцелая сяліба, пусташ’, параўн. рус. пустовди ’пусты, вольны, нікім і нічым не заняты’. Да пуставаць, пусты (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

heath

[hi:Ө]

n., Brit.

1) пустэ́ча, паро́слая нізкім за́расьнікам

2) усяля́кі хмыз, што расьце́ на пустэ́чы

3) ве́рас -у m.

•

- one’s native heath

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

чэ́злы, ‑ая, ‑ае.

1. Які слаба расце, хілы (пра расліны). За рэчкаю слаўся голы куп’істы выган, на якім віднелася толькі некалькі чэзлых кусточкаў. Мележ. Неўзабаве пачалося балота, парослае чэзлымі бярозкамі ды лазняком. Ваданосаў. // З беднай расліннасцю. Жыццё красавала на Поўдні, а на Поўначы былі холад і пустэча, мёртвая зямля і чэзлая расліннасць. М. Стральцоў.

2. Хваравіты, слабы, кволы. У дзверы стукае вартаўніца — чэзлая, апранутая ў мужчынскі, да пят, кажух кабецінка — яна ўносіць запаленую лямпу. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Héide

I

m -n, -n язы́чнік, пага́нец

wie ein ~ flúсhen — бязбо́жна ла́яцца

II

f -, -n

1) пустэ́ча

2) луг, стэп

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

waste​1 [weɪst] n.

1. марнава́нне, марнатра́ўства; Іt’s a waste of time. Гэта марная трата часу.

2. адкі́ды;

cotton wastes паку́лле;

go/run to waste марнава́ць, пераво́дзіць (што-н.)

3. pl. wastes пу́стка, пустэ́ча;

the ice wastes of the Antarctic ледзяна́я пусты́ня Антаркты́кі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vacancy

[ˈveɪkənsi]

n., pl. -cies

1) пустэ́ча f.

2) незаня́тае стано́вішча, вака́нсія f.

3) свабо́днае, незаня́тае ме́сца

a vacancy in a motel — во́льнае ме́сца ў матэ́лі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

vacuum

[ˈvækjuəm]

1.

n., pl. vacuums or vacua

1) ва́куум -у m., пу́стка f.

2) пустэ́ча f.

3) пыласо́с -а m.

2.

v.t.

чы́сьціць пыласо́сам, пыласо́сіць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

нудо́та, ‑ы, ДМ ‑доце, ж.

Разм.

1. Тое, што і нуда (у 1, 3 знач.). Па.. [Язэпку] напала такая нудота, што хацелася кінуць-рынуць усё ды бегчы без аглядкі. Якімовіч. Серафіме думалася, што стары тырчыць тут на кухні ад нудоты, нават замінае ёй сваімі роспытамі. Сабаленка. Лес плакаў па сонцы і леце. Асенняя пустэча і нудота былі і тут. Хомчанка.

2. Пра млосны стан, які бывае перад рвотай. Адчуваючы стомленасць, боль у зацёкшай параненай назе, нудоту ад выкураных самакрутак, Сяргей складваў усё напісанае ў стосік. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)