zúrechnen

vt

1) прылі́чваць; прыбаўля́ць; налі́чваць (працэнты)

2) (D) прылі́чваць, адно́сіць (каго-н. да каго-н., чаго-н.)

3) (D) прыпі́сваць (памылку і г.д. каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

attach

[əˈtætʃ]

1.

v.t.

1) далуча́ць, прымацо́ўваць, прычапля́ць, прывя́зваць

to attach a rope to smth — прывяза́ць вяро́ўку да чаго

2) прыклада́ць (ма́рку)

3) надава́ць, прыпі́сваць

to attach importance to — надава́ць зна́чаньне чаму́

4) наклада́ць а́рышт (на маёмасьць)

2.

v.i.

1) прывя́звацца

2) далуча́цца

He has attached himself to us — Ён прывяза́ўся да нас

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абвінавачваць, вінаваціць, вініць, складаць, складаць віну, ускладаць віну, прыпісваць віну, нападаць, вярнуць, зварочваць, валіць, узвальваць, узвальваць віну; ківаць, закідаць (перан., разм.) □ валіць шышкі, вешаць сабак

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

affix

[əˈfɪks]

1.

v.t.

1) прымацо́ўваць, наляпля́ць, накле́йваць

to affix a stamp to a letter — накле́іць ма́рку на ліст

2) дадава́ць, далуча́ць

to affix one’s signature (to a letter) — падпіса́цца (у канцы́ ліста́)

3) ста́віць; прыклада́ць

to affix a seal — паста́віць пяча́тку

4) Figur. прыпі́сваць

to affix blame — прыпіса́ць каму́ віну́

2. [ˈæfɪks]

n.

1) дада́так -ку m.

2) а́фікс -у m. (прыста́ўка або́ су́фікс)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

zu=

аддз. дзеясл. прыстаўка, yказвае на:

1) напрамак куды-н: zúfließen* прыплыва́ць, прыцяка́ць

2) закрыццё: zú- machen зачыня́ць

3) дабаўленне: zú- gießen* даліва́ць

4) прысваенне, прыпісванне чаго-н.: j-m etw. zúsprechen* прысво́іць каму́-н. што-н.; zú- schreiben* прыпі́сваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

unterschieben

I únterschieben

* vt

1) падсо́ўваць (пад што-н.)

j-m éinen Brief zur Únterschrift ~ — падсу́нуць каму́-н. пісьмо́ на по́дпіс

2) падмяні́ць (каня і г.д.)

3) (D) прыпі́сваць (памылко́ва; ілжы́ва) (словы і г.д. каму-н.)

II unterschíeben

* vt гл. unterschieben* 3)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

unterstellen

I únterstellen

1.

vt падстаўля́ць

2.

(sich) станавіцца

(пад што-н.); хава́цца (пад чым-н.) (ад дажджу)

II unterstéllen

1.

vt (D)

1) падпарадко́ўваць, паднача́льваць (каго-н. каму-н.)

2) падвярга́ць (што-н.) кантро́лю

3) прыпі́сваць (ілжы́ва) (намер, учынак)

2.

(sich) падпарадко́ўвацца, паднача́львацца

(каму-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

accredit

[əˈkredɪt]

v.t.

1) (with) прыпі́сваць каму́ што; прызнава́ць

I accredited him with more sense than he deserves — Я прызна́ў яму́ больш глу́зду, чым ён заслуго́ўвае

We accredit the invention of the telephone to Alexander Graham Bell — Вынахо́дзтва тэлефо́ну мы прыпі́сваем Алякса́ндру Грэ́ему Бэ́лу

2) упаўнава́жваць, прызнача́ць

The president of the club will accredit you as his assistant — Старшыня́ клю́бу прызна́чыць Вас сваі́м засту́пнікам

3) акрэдытава́ць, прызнача́ць дыпляматы́чным прадстаўніко́м

An ambassador is accredited as the representative of his country in a foreign land — Амбаса́дар прызнача́ецца дыпляматы́чным прадстаўніко́м свае́ дзяржа́вы ў заме́жным кра́і

4) прыма́ць за праўдзі́вае; дава́ць ве́ру; давяра́ць

5) агу́льна або́ афіцы́йна прыма́ць, рэкамэндава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ánhängen

*

I

vi (D)

1) трыма́цца (за каго-н., за што-н.)

2) быць адда́ным [ве́рным] (каму-н.)

II

1.

vt

1) ве́шаць, падве́шваць; начапля́ць

2) прыбаўля́ць

3) (j-m) навя́зваць (каму-н.)

j-m etw. ~ — памылко́ва прыпі́сваць каму́-н. што-н.

2.

vi (D)

1) быць уласці́вым

2) прытры́млівацца (чаго-н.)

einer Partéi ~ — быць прыхі́льнікам яко́й-н. па́ртыі

3.

(sich)

(an A) прыстава́ць, набіва́цца, навя́звацца (да каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

credit

[ˈkredət]

1.

n.

1) ве́ра f., даве́р -у m.

to give credit to something — даць ве́ры не́чаму, паве́рыць

2) паве́р -у, крэ́дыт -у m.; доўг, даўгу́ m.

3)

а) су́ма, запі́саная на прыбы́так

б) пра́вы бок бухга́льтарскае кні́гі

4) вераго́днасьць f.; до́брая рэпута́цыя, до́брае імя́

a citizen of credit — грамадзя́нін з до́брай рэпута́цыяй

5) прызна́ньне n.

She gets no credit for her work — Яна́ ня ма́е прызна́ньня за сваю́ пра́цу

6) то́е, што прыно́сіць го́нар, пахвалу́

The boy is a credit to his family — Хло́пчык — го́нар яго́нае сям’і

7) залічэ́ньне ку́рсу, залі́к -у m., залі́чаны прадме́т

2.

v.t.

1) дава́ць ве́ры, давяра́ць каму́-чаму́

2) крэдытава́ць

3) заліча́ць ву́чню прадме́т або́ курс

4) прыпі́сваць, прызнава́ць

•

- do credit to

- give a person credit for

- on credit

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)