Spríchwort

n -(e)s, -wörter пры́казка, пры́маўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

асі́на, -ы, мн. -ы, асі́н, ж.

Лісцевае дрэва сямейства вярбовых з зеленаваташэрай гладкай карой, а таксама драўніна яго.

|| прым. асі́навы, -ая, -ае.

Дрыжыць як а. ліст (прымаўка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пры́гаваразка ’прымаўка’ (Сл. ПЗБ). Кантамінацыя семантычна блізкіх прыгаво́рка і пры́казка (гл. прыгавары́ць і прыказа́ць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыма́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Зяць, прыняты ў сям’ю жонкі, які жыве ў доме жонкі.

|| прым. прыма́чы, -ая, -ае і прыма́цкі, -ая, -ае.

Прымачы хлеб — сабачы (прымаўка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыга́на, ‑ы, ж.

Абл. Які‑н. недахоп; загана. Абы прыгана — усё на Сцяпана. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спіць, сап’ю́, сап’е́ш, сап’е́; сап’ём, сап’яце́; зак. (разм.).

1. што. Адпіць верхнюю частку чаго-н. або з паверхні чаго-н.

С. вяршкі.

2. Выпіць.

Нашыя Базылі што не з’елі, то спілі (прымаўка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пужа́ны, ‑ая, ‑ае.

Такі, якога часта і многа пужалі. Пужаная варона і куста баіцца. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

saying

[ˈseɪɪŋ]

n.

1) не́шта ска́занае, асьве́дчаньне n.

2) пры́маўка, пры́казка f., высло́ўе n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

апу́ха, ‑і, ДМ апусе, ж.

Футравая абшыўка па краях адзення або абутку. Апуха даражэй кажуха. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перасо́л, ‑у, м.

Празмерная салёнасць, лішак солі ў чым‑н. Недасол на стале, перасол на спіне. Прымаўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)