пры́маўка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пры́маўка пры́маўкі
Р. пры́маўкі пры́мавак
Д. пры́маўцы пры́маўкам
В. пры́маўку пры́маўкі
Т. пры́маўкай
пры́маўкаю		 пры́маўкамі
М. пры́маўцы пры́маўках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пры́маўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -мавак, ж.

1. Устойлівы выраз, пераважна вобразны, які не складае, у адрозненне ад прыказкі, закончанага суджэння і не з’яўляецца афарызмам.

2. Словы, якія часта кім-н. паўтараюцца; прыгаворка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пры́маўка ж.

1. погово́рка;

2. прибау́тка; пригово́рка;

3. (в сказке) при́сказка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прымаўка

т. 13, с. 72

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пры́маўка, ‑і, ДМ ‑маўцы; Р мн. ‑мавак; ж.

1. Агульнавядомы ўстойлівы выраз, звычайна вобразны, які адрозніваецца ад прыказкі тым, што не з’яўляецца закончаным суджэннем і звычайна не мае павучальнага зместу. Вандруючы па беларускіх землях, Федароўскі адразу заўважыў, што ў мове беларусаў вельмі часта сустракаюцца дасціпныя слоўцы, яркія прыказкі, прымаўкі, мудрыя выслоўі. Саламевіч. [Бародзіч:] — У нас нават прымаўка пайшла ў народзе: шавец заўсёды без ботаў. Чорны.

2. Фраза, словы, якія часта кім‑н. паўтараюцца; прыгаворка. Любімай прымаўкай кожнага стычынца было: «Барані божа!». Яны ўсе ўжывалі яе калі трэба і калі не трэба. Чарнышэвіч. — Далі прыкурыць немцам як належыць, — скончыў капітан прымаўкай камбрыга. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пры́маўка ж літ Éinleitung f -, -en; humorístisches Vórwort (zu einem Märchen)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

adage [ˈædɪdʒ] n. высло́ўе; пры́маўка, пры́казка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

збро́длівы, -ая, -ае (разм.).

Шкадлівы, памаўзлівы.

Збродлівай кошцы хвост уцінаюць (прымаўка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

присло́вье ср., разг. пры́маўка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нацалава́цца, -лу́юся, -лу́ешся, -лу́ецца; -лу́йся; зак.

Нацешыцца ўволю пацалункамі.

Даганяючы, не нацалуешся (прымаўка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)