m -s, -e псіхал., тэх. тэст, выпрабава́нне, про́ба
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Прабі́рка ’шкляная трубачка з дном’ (ТСБМ). З рус.проби́рка ’тс’, утворанага ад *пробировать < ням.probieren. Адносна рус. слова гл. Праабражэнскі, 2, 128; Фасмер, 3, 370. Параўн. проба.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Іспы́т ’праверка ведаў, экзамен’, ’выпрабаванне, праверка’ (ТСБМ, Гарэц.). Рус.испыта́ние ’праверка, даследаванне’, ’экзамен’, ’цяжкае перажыванне, няшчасце, жыццёвая нягода’, дыял.испы́т ’спроба, проба’, испы́тка ’выпрабаванне, праверка’, ’спроба’, укр.і́спит ’выпрабаванне’, ’экзамен’, іспіта́ння ’выпрабаванне’, серб.-харв.ѝспит ’экзамен’, ’допыт’, ’заручыны’, балг.и́зпит ’экзамен’, ’выпрабаванне’, макед.испит ’тс’. Ст.-рус.испытъ ’расследаванне, дазнанне’, ’проба, праверка’ < ст.-слав.испытъ ’выпрабаванне, даследаванне’ поруч з испытание ’выпрабаванне, даследаванне, расследаванне’. Бязафікснае ўтварэнне ад испытати (відаць, калька ст.-грэч.ἐξ‑ετάξω ’даследаваць, выпрабоўваць’ з ἐξ‑‑ис, ἐτάξω‑пытаю), гл. Шанскі, 2, I, 128.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
tug of war
Sport
а) пераця́гваньне кана́та
б) Figur.про́ба сі́лаў, змага́ньне
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
acid1[ˈæsɪd]n.
1. кіслата́;
acid rain кісло́тны дождж;
the acid test ла́кмусавая папе́ра; про́ба; выпрабава́нне
2.slang нарко́тык ЛСД
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
sample1[ˈsɑ:mpl]n.
1. узо́р;
a book of samples альбо́м узо́раў
2.про́ба;
take a blood sample узя́ць кроў для ана́лізу
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
АЎГУСТДО́Р,
залатая манета Рэчы Паспалітай, якая чаканілася пры Аўгусце III у 1753—56, 1758. Адпавядала 5 талерам (каратная проба 23,5, лігатурная маса 5,96 г). Прататыпамі аўгустдора былі пістоль Іспаніі, луідор Францыі, фрыдрыхсдор Прусіі. У 1753—56 чаканіліся таксама фракцыі ў ½ і 2 аўгустдора.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
страхо́тлівы, ‑ая, ‑ае.
1. Які выклікае страх; жудасны. [Аксеня Маркаўна] гладзіла па галоўцы Вольку і думала бясконцую горкую думу: .. калі ўжо будзе канец гэтаму страхотліваму ліхалеццю.Марціновіч.
2. Які значна перавышае звычайную меру, норму; вельмі моцны. Страхотлівы дынамізм бясконцых сутычак з волатам пушчаў [у паэме М. Гусоўскага «Песня пра зубра»] павінен пераканаць чытача, што паляванне на зубра не забаўка і не проста забойства, а барацьба, рыцарскі занятак, проба смяротнай небяспекай.У. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)