object​2 [əbˈdʒekt] v. (to) пярэ́чыць, пратэстава́ць, выка́зваць нязго́ду;

I object. Я супраць;

I must strongly object to this remark. Я рашуча не згодны з гэтай заўвагай.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Éinwendung

f -, -en пярэ́чанне

óhne ~ — безагаво́рачна

~en erhében* [máchen, vórbringen*] — пярэ́чыць, пратэстава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

flámmend

a палымя́ны

~en Protést erhében* — го́рача пратэстава́ць

~e Begéisterung — вялі́кае натхне́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пярэчыць, пратэставаць; агрызацца, аскірзацца (разм.); фыркаць (перан.) □ не згаджацца

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

remonstrate

[rɪˈmɑ:nstreɪt]

v.i.

1) (against) пратэстава́ць

2) (with) сарамаці́ць

The teacher remonstrated with the boy about his low marks — Наста́ўнік сарамаці́ў хлапца́ за яго́ныя ні́зкія адзна́кі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

clamor

[ˈklæmər]

1.

n.

1)

а) крык, га́лас -у m.

б) го́ман, шум -у m.

2) крыклі́выя дамага́ньні, гу́чныя пратэ́сты

2.

v.

1) крычэ́ць, падыма́ць га́лас

2) крыклі́ва дамага́цца, пратэстава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дзіва́цтва, ‑а, н.

1. Незвычайнасць у схільнасцях, звычках, паводзінах. — Ха-ха! Дзіўна! І не пратэставаць і не маўчаць! Ха-ха. Вось гэта і ёсць дзівацтва. Галавач. [А. Гурло] быў чалавек надзвычай сціплы, і гэта сціпласць даходзіла часам да дзівацтва. Хведаровіч.

2. Дзівацкі ўчынак, жаданне; капрыз. Раман Дзянісавіч расказваў пра навіны на трактарным заводзе, куды ён перайшоў гады два назад са станкабудаўнічага. Пераход гэты Марынка лічыла проста дзівацтвам: станкабудаўнічы завод быў амаль побач, бацька працаваў на ім майстрам-слесарам. Хадкевіч. Невялічкую падробку пад Пушкіна я заўважаў і раней, але глядзеў на яе, як на маладое дзівацтва. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

spurn

[ˈspɜ:rn]

1.

v.t.

1) адмаўля́цца з пага́рдай; пага́рдліва адкіда́ць

2) піха́ць, адпі́хваць наго́ю

2.

v.i.

праці́віцца, супраціўля́цца; мо́цна пратэстава́ць

3.

n.

1) пага́рдлівая адмо́ва; пага́рдлівае ста́ўленьне

2) удар -у m., вы́сьпятак -ка m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

verwáhren

1.

vt (с)хава́ць, захо́ўваць

2.

(sich)

(gegen A)

1) засцерага́ць сябе́ (ад чаго-н.)

2) пратэстава́ць (супроць чаго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

verbítten

* vt

sich (D) etw. ~ — пярэ́чыць, пратэстава́ць су́праць чаго́-н.

ich verbítte mir díesen Ton — прашу́ не размаўля́ць са мной такі́м то́нам

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)