безыску́сственность натура́льнасць, -ці ж.; прастата́, -ты ж.; непасрэ́днасць, -ці ж.; шчы́расць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

літо́та

(гр. litotes = прастата)

разнавіднасць метаніміі: зварот мовы, процілеглы гіпербале; замена якога-н. выразу іншым, раўназначным.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

familiarity [fəˌmɪliˈærəti] n.

1. (with) до́брыя ве́ды (чаго-н.), дасве́дчанасць (у чым-н.)

2. прастата́, во́льнасць (у паводзінах)

3. pl. familiarities fml фамілья́рнасць; фамілья́рныя паво́дзіны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

халаднава́тасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць халаднаватага.

2. перан. Раўнадушныя, бясстрасныя адносіны да каго‑, чаго‑н. Стрыманасць, халаднаватасць — як нейкі абавязковы закон паводзін. Адносін да ўсіх. Ад чаго гэта? Ад апаскі, што прастата, ветлівасць шкодзіць сур’ёзнасці, пільнасці?.. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скро́мнасць ж разм

1. Beschéidenheit f -;

2. (прастата) Éinfachheit f -, Ánspruchslosigkeit f -;

3. (беднасць) Ärmlichkeit f -, Dürftigkeit f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Únbefangenheit

f -

1) непасрэ́днасць, прастата́, наі́ўнасць; чыстасардэ́чнасць

2) аб’ектыўнасць, непрадузя́тасць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

высакаро́дны, -ая, -ае.

1. З высокімі маральнымі якасцямі, крыштальна чысты, велікадушны.

В. чалавек.

2. Узвышаны, асвячоны высокай мэтай.

В. ўчынак.

Высакародныя мэты.

3. Выключны па сваіх якасцях, прыгажосці.

Высакародная прастата ліній.

Высакародныя манеры.

4. Ужыв. ў складзе розных тэрмінаў для абазначэння парод, разрадаў, якія чым-н. выдзяляюцца.

В. алень.

Высакародныя металы (золата, серабро, плаціна).

|| наз. высакаро́днасць, -і, ж. (да 1—3 знач.) і высакаро́дства, -а, н. (да 1—3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арнаме́нтыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

1. Тое, што і арнаментацыя (у 2 знач.). Адной з асаблівасцей беларускай арнаментыкі ў разьбе выяўляецца прастата і выразнасць ліній, што выклікана перавагай геаметрычных узораў разьбы. «Беларусь».

2. Сукупнасць гукаў, якія аздабляць асноўную меладычную лінію.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

prostota

prosto|ta

ж.

1. прастата;

2. прастадушнасць;

w ~cie ducha — прастадушна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

незате́йливость няхі́трасць, -ці ж.; немудраге́лістасць, -ці ж.; прастата́, -ты́ ж.; прыміты́ўнасць, -ці ж.; несклада́насць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)