bügeln

vt прасава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

прасава́ны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прасаваць ​1.

2. у знач. прым. Гладжаны, выгладжаны; выпрасаваны. Прасаваная бялізна.

прасава́ны ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прасаваць ​2.

2. у знач. прым. Зроблены шляхам прасавання ​2. Прасаваныя дрожджы. Прасаванае сена.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапрасава́ць, -су́ю, -су́еш, -су́е; -су́й; -сава́ны; зак., што.

1. Старанна разгладзіць (прасам).

П. кашулю.

2. Правесці які-н. час, прасуючы (гл. прасаваць¹) што-н.

|| незак. прапрасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ironing [ˈaɪənɪŋ] n.

1. прасава́нне;

do the ironing прасава́ць

2. бялі́зна для прасава́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Жэ́ґліць ’паліць’ (шчуч., З нар. сл., 42). В.-луж. žehlic ’прасаваць’, ’мігцець’, žehlić so ’тлець’, чэш. žehliti ’прасаваць’, разм. ’скардзіцца’, славац. zehliť ’прасаваць’. Улічваючы выбухны характар ґ і геаграфію, відаць, з польск., дзе зафіксавана żeglić ’слаба паліцца, тлець’. Паходжанне слова звязана з жэгаць, жыгаць, жгаць (гл.), прычым, калі дапускаць рэдуплікацыю, магчыма гаварыць і аб варыянтнасці l‑r (параўн. серб.-харв. жа̏грити ’паліць’, рус. дыял. жа́грить ’моцна паліць печ’), падобнай да вар’іравання жураць — жуляць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

valet​2 [ˈvælɪt] v.

1. служы́ць камерды́нерам

2. абслуго́ўваць пастая́льцаў гасці́ніцы (прасаваць, чысціць і да т.п.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

zusámmenpressen

vt прасава́ць, сціска́ць; цюкава́ць (сена)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

утю́жить несов.

1. прасава́ць;

2. техн. (укатывать) кача́ць;

3. перен. (бить), прост. дуба́сіць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прасава́льны ​1, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаецца, служыць для прасавання ​1. [Жанчына] збіралася прасаваць і ладзіла ля акна прасавальную дошку. Чорны.

прасава́льны ​2, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для прасавання ​2. Прасавальны цэх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дапрасава́ць ​1, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Скончыць прасаванне (прасам); выпрасаваць усё, да канца. Дапрасаваць бялізну.

дапрасава́ць ​2, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Скончыць прасаваць (прэсам); спрасаваць усё, да канца. Дапрасаваць торф.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)