hell​2 [hel] interj. чорт (пабяры́)! (перадае прыкрасць, незадаволенасць, раззлаванасць);

Oh, hell! I’ve missed the last train. От чорт! Я спазніўся на апошні цягнік;

Bloody hell! О, праклён!/О, пракля́цце!

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

damn

[dæm]

1.

v.

1) асуджа́ць

2) пракліна́ць

3) клясьці́

2.

adj.

пракля́ты

3.

n.

кляцьба́ f.; праклён -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

anathema

[əˈnæӨəmə]

n., pl. -mas

1) адлучэ́ньне ад царквы́, ана́тэма f.

2) праклён -у m.

3) вы́клятая рэч ці асо́ба

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

закліна́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. заклінаць.

2. Словы і выразы, якімі заклінаюць (у 1 знач.). Услед ёй бярозы глядзелі з тугою, Вятры заклінанне дзяўчыны няслі: «Эх, стаць бы навекі мне шумнай ракою, Каб толькі вярнуцца да роднай зямлі!» Ляпёшкін.

3. Гарачая просьба, мальба аб чым‑н.

4. Праклён, лаянка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перакро́іць, ‑крою, ‑кроіш, ‑кроіць; зак., што.

1. Пакроіць што‑н. нанава, іначай. Перакроіць сукенку. // перан. Змяніць, перарабіць што‑н. карэнным чынам. У другой паэме А. Бялевіча — роздум аб дружбе, аб каханні і праклён вайне, што перакроіла па-свойму чалавечыя лёсы, адабрала ў людзей шчасце. Гіст. бел. сав. літ.

2. Пакроіць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прокля́тие ср.

1. праклён, -ну м.;

преда́ть кого́-л. прокля́тию праклясці́;

осыпа́ть прокля́тиями пракліна́ць;

2. межд., разг. лі́ха на яго́ (яму́);

прокля́тие! опя́ть дождь! лі́ха на яго́! ізно́ў дождж!

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

damn​1 [dæm] n. infml праклён

♦

not care a damn infml наплява́ць;

I don’t give a damn. Мне начхаць;

damn all infml (а)нічо́га;

He left me damn all. Ён мне анічога не пакінуў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пракля́ты, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад праклясці.

2. у знач. прым. Які выклікае праклён; ненавісны. Праклятая вайна. □ Спачатку вось трэба падумаць, як з гэтай праклятай зямлянкі хутчэй выбрацца. Шамякін. [Тэафіл:] — Ліхаманка брала мяне некалькі гадоў, а такі зглуміў хінай праклятую... Самуйлёнак. // Разм. Ужываецца як лаянкавае слова. Пан пачынае з высокага ганка: — Як ты асмеліўся, галган пракляты, каля палаца хадзіць панібратам? Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спруцяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм.

1. Стаць халодным і цвёрдым; скарчанець, застыць (пра труп).

2. Памерці, акалець. Стары з-за крушні злажыўся з пістаноўкі, зараджанай куляй,.. і смальнуў. То немец і спруцянеў. Гурскі.

•••

Каб ты (ён, яна і пад.) спруцянеў — ужываецца як праклён. Голас у Саўкі быў сярдзіты, хрыплы ад кашлю: — Каб ты спруцянеў, каб ты, падла лапавухая. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

klątwa

klątw|a

ж.

1. праклён;

2. анафема; адлучэнне ад царквы;

rzucić ~ę — адлучыць ад царквы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)