Пля́ма, пля́міна, пле́ма, плямізма, плям, пля́мка ’знак, месца на паверхні як брудны след чаго-небудзь’, ’што-небудзь ганебнае’ (ТСБМ, Сцяшк. МГ, Шпіл., Гарэц., Нас., Шат., Сл. ПЗБ, ТС, Бяльк., Растарг.; Юрч. СНЛ; ЛА, 3); пля́мы ’абвесак’ (лаг., ЛА, 2); пляміць ’рабіць плямы’ (Бяльк.), пля́місты ’маркі, мазкі, мазісты’ (Нас., Гарэц.), плямі́сты ’з плямамі’ (даўг., Сл. ПЗБ; Растарг.), пля́мны ’заплямлены, у плямах’ (Нас.). З польск. plama ’пляма’ (Кюнэ, Poln., 87), якое узнікла ў выніку кантамінацыі польск. plana ’пляма, ганьба, загана’ (гл. пле́на 2) і медыцынск. plama ’чырвоная пляма на скуры ад хваробы’, што з ням. flamme ’тс’ і ’пляма на сукенцы’ (Брукнер, 417; Банькоўскі, 2, 597).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

taint

[teɪnt]

1.

n.

1) пля́ма, зага́на f.

2) мара́льная пля́ма; га́ньба f.

2.

v.t.

пэ́цкаць, пля́міць; псава́ць (і мара́льна), зара́жаць

3.

v.i.

пэ́цкацца, пля́міцца; зара́жацца; псава́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stain​2 [steɪn] v.

1. пэ́цкаць; пэ́цкацца; пля́міць; псава́ць; псава́цца;

stuff that doesn’t stain easily няма́ркі матэрыя́л

2. fml га́ньбіць, псава́ць (рэпутацыю, імя і да т.п.);

stained with vice по́ўны зага́н

3. фарбава́ць, мары́ць (драўніну), прапі́тваць (падлогу);

He stained the wood dark brown. Ён прамарыў драўніну карычневай фарбай.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

soil

I [sɔɪl]

n.

1) гле́ба, зямля́ f., грунт -у m.

A farmer tills the soil — Земляро́б абрабля́е зямлю́

2) край -ю m.; краі́на f.

II [sɔɪl]

1.

v.t.

1) бру́дзіць, пэ́цкаць

He soiled his clean clothes — Ён запэ́цкаў сваю́ чы́стую во́пратку

2) пля́міць

3) Figur. пля́міць, га́ньбіць

to soil the family name — зга́ньбіць імя́ сям’і́

4) мара́льна псава́ць

2.

n.

забру́джанае ме́сца, пля́ма f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

daub

[dɔb]

1.

v.

1) абма́зваць не́чым; тынкава́ць

2) ма́заць, нама́зваць (кле́ем)

3) пэ́цкаць; бру́дзіць, пля́міць

4) пэ́цкаць; няўме́ла малява́ць

2.

n.

бла́га намалява́ная карці́на; мазані́на, мазьня́, пэцкані́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blur

[blɜ:r]

1.

v.t. blurred, -rring

1) рабі́ць няя́сным; затума́ньваць

Mist blurred the hills — Імгла́ затума́ніла ўзго́ркі

2) зацьмява́ць

Tears blurred my eyes — Сьлёзы зацьмі́лі мне во́чы

3) пэ́цкаць, ста́віць кля́ксы; пля́міць

4) Figur. пля́міць

to blur one’s character — запля́міць сваю́ рэпута́цыю

2.

v.i.

зацьмява́цца, рабі́цца няя́сным

3.

n.

1) цьмя́насьць, невыра́знасьць f.

2) цьмя́ная пля́ма

3) пля́ма, кля́кса f.

4) пля́ма, зага́на f. (на хара́ктары ці рэпута́цыі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blemish

[ˈblemɪʃ]

1.

n.

1) знак, пля́ма (на це́ле)

2) недахо́п, недагля́д -у m.; хі́ба f.

3) пля́ма f. (мара́льная), га́ньба f.

2.

v.t.

1) пакрыва́ць шна́рамі, пакіда́ць зна́кі

2) псава́ць, пля́міць, га́ньбіць (рэпута́цыю)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tarnish

[ˈtɑ:rnɪʃ]

1.

v.i.

1) тра́ціць бляск; цямне́ць

Silver tarnishes quickly — Срэ́бра ху́тка цямне́е

2) нясла́віць, зьнеслаўля́ць (сваё імя́, го́нар); пэ́цкаць, пля́міць

3) бля́кнуць

2.

n.

1) цьмя́насьць f., пацямне́лая паве́рхня

2) Figur. зага́на f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

kalać

kala|ć

незак.

1. пэцкаць, брудзіць;

2. пляміць, ганьбіць;

zły to ptak, co kalać własne gniazdo прык. добрая птушка ў сваё гняздо не паскудзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

мара́ть несов.

1. (грязнить) пэ́цкаць, бру́дзіць;

2. перен. (позорить) пля́міць, га́ньбіць, нясла́віць;

мара́ть че́стное и́мя га́ньбіць сумле́ннае імя́;

3. (плохо рисовать, писать) разг. крэ́мзаць, пэ́цкаць, ма́заць;

4. (вычёркивать) крэ́сліць, касава́ць;

◊

мара́ть бума́гу пэ́цкаць (ма́заць) папе́ру;

мара́ть ру́ки пэ́цкаць ру́кі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)