Membráne

f -, -n тэх. мембра́на; перапо́нка, пласці́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

негаты́ў¹, -ты́ва, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м.

Адбітак на фатаграфічнай пласцінцы (плёнцы), у якім светлыя месцы атрымліваюцца цёмнымі, а цёмныя — светлымі, а таксама пласцінка (плёнка) з такім адбіткам.

Праявіць н.

|| прым. негаты́ўны, -ая, -ае.

Негатыўная плёнка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пла́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Падоўжаная гладкая дошчачка, пласцінка.

Металічная п.

Ордэнская п. (з прымацаванай ордэнскай стужачкай).

|| памянш. пла́начка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

|| прым. пла́начны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́кель, ‑я, м.

Тонкая стальная пласцінка з заточаным лязом, якой знімаецца фарба з прабельных элементаў друкарскай формы.

[Ням. Rakel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плесі́метр, ‑а, м.

Спец. Тонкая металічная або касцяная пласцінка, якая служыць для прастуквання (пры вызначэнні стану ўнутраных органаў).

[Ад грэч. plesso — удараю і metreō — мераю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трасці́на ‘тонкая пласцінка ў бёрдзе’ (ТСБМ, Касп.), ‘чарот, трыснёг’ (Сцяшк., Скарбы; зэльв., віл., ЛА, 1), трасціна́ ‘пласцінка ў бёрдзе’, ‘трыснёг, чарот’ (Сл. ПЗБ), тросціна́ ‘трыснёг, чарот’ (Бес.), трасці́на ‘багністае, зарослае чаротам месца’ (слонім., ДАБМ), тросці́на ‘пласцінка ў бёрдзе’ (ТС), трості́на ‘тс’ (лун., Шатал.), тро́стіна ‘чарот’ (беласт., Сл. ПЗБ), тросты́на ‘тс’, ‘буйное жыта’ (Сл. Брэс.), ст.-бел. тростина, тристина, трстина, трыстина, ‘чарот’ (ГСБМ). Гл. трысціна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

disc [dɪsk] n.

1. дыск (у розных знач.)

2. dated (грамафонная) пласці́нка

3. med. дыск;

a slipped disc зрушэ́нне міжпазвано́чнага ды́ска

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лязо́, -а́, мн. лёзы і (з ліч. 2, 3, 4) лязы́, лёзаў, н.

1. Востры край рэжучай ці сякучай прылады.

Л. сякеры, брытвы.

2. Тонкая стальная пласцінка для брыцця з двума завостранымі краямі.

|| прым. лязо́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

blaszka

ж.

1. пласціна, пласцінка;

2. бляшка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

długogrający

długogrając|y

: płyta ~a — доўгайгральная пласцінка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)