Verbum

піха́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Тое, што і пхацца. Людзі душыліся, піхаліся, імкнуліся стаць бліжэй да каменя. Пестрак.

разо́рысты, ‑ая, ‑ае.

З вялікай колькасцю разор. А ўдаль, направа і налева, цягнуцца вузкія палоскі — камяністыя, разорыстыя. Пестрак.

расхлёбаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Тое, што і расхлябаць. [Захар:] — Яны [кулакі] табе .. наробяць так, што і не расхлёбаеш. Пестрак.

тратуа́рчык, ‑а, м.

Разм. Памянш.-ласк. да тратуар; вузкі тратуар. Так ішлі .. [Андрэй з бацькам] па драўлянаму тратуарчыку ў тры дошчачкі. Пестрак.

турбо́тлівы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і турботны. [Андрэй] услухоўваўся ў тон яе [Вольгі] голасу — нейкі турботлівы, з ноткамі захаплення. Пестрак.

хры́пка, ‑і, ДМ ‑пцы, ж.

Разм.

1. Хрыпата.

2. Хвароба, якая суправаджаецца хрыпамі. Захар хварэў на хрыпку. Пестрак.

зано́шанасць, ‑і, ж.

Стан заношанага. На нарах стаяў чалавек у доўгай палескай сярмязе цёмна-карычневага колеру, парыжэўшай ад заношанасці. Пестрак.

каро́вячы і каравя́чы, ‑ая, ‑ае.

Абл. Які належыць карове, уласцівы ёй. — Разумееш,.. [конь] зламаў перагародку, хацеў дабрацца да каровячага цэбра... Пестрак.

недаяда́нне, ‑я, н.

Недастатковае харчаванне. Ад недаядання худзеў твар, але гарэлі вочы прамяністым бляскам — юнак ішоў па храму навукі. Пестрак.

прапаце́лы, ‑ая, ‑ае.

Насычаны потам. Прапацелая кашуля. □ Верабей сядзеў за сталом у той жа прапацелай кубанцы і нешта пісаў. Пестрак.