Kréuzfeuer

n -s вайск. перакрыжава́ны аго́нь

j-n ins ~ néhmen* — вайск. узя́ць каго́-н. пад перакрыжава́ны аго́нь

im ~ (der Kritík і да т.п.) stéhen* — быць пад агнём (кры́тыкі і т.п.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

скре́щивающийся

1. прич. які́ (што) скрыжо́ўваецца, які́ (што) склада́ецца (скла́дваецца) на́крыж, які́ (што) перакрыжо́ўваецца; см. скре́щивать​ 1, 2;

2. прил. скрыжава́ны, перакрыжава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

перекре́щивающийся

1. прич. які́ (што) перахры́шчваецца, які́ (што) хры́сціцца; які́ (што) перакрыжо́ўваецца, які́ (што) скрыжо́ўваецца; які́ (што) перакрэ́сліваецца; см. перекре́щиваться;

2. прил. перакрыжава́ны, скрыжава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ста́ўка¹, -і, ДМ ста́ўцы, мн. -і, ста́вак, ж.

1. У азартных гульнях: сума грошай, якую ігрок ставіць на карту.

Невялікая с.

2. Устаноўлены размер заработнай платы; аклад.

3. Норма вылічвання падатку, аплаты чаго-н. (спец.).

Тарыфная с.

Павышэнне ставак.

4. Максімальна дапушчальны працоўным заканадаўствам і рэгламентам арганізацыі аб’ём працы, адпаведны пэўнай штатнай пасадзе (звычайна ўстаноўленая колькасць гадзін выкладчыцкай нагрузкі ў ВНУ).

Працаваць на палову стаўкі.

5. перан., на каго-што. Разлік, арыентацыя на каго-, што-н., імкненне грунтаваць свае дзеянні на чым-н.

С. на свае сілы.

С. на мясцовыя ўлады.

○

Вочная стаўка — адначасовы перакрыжаваны допыт асоб для праверкі паказанняў, якія прыцягваюцца па адной справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пересека́ющийся

1. прич. які́ (што) перасяка́ецца, які́ (што) перакрыжо́ўваецца; які́ (што) скрыжо́ўваецца; см. пересека́ться;

2. прил. перасяка́льны, перасе́чны; (перекрёстный) перакрыжава́ны;

пересека́ющиеся ли́нии мат. перасяка́льныя (перасе́чныя) лі́ніі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

crisscross

[ˈkrɪskrɔs]

1.

adj.

1) які́ перакрыжо́ўваецца

2) перакрыжава́ны (до́пыт)

2.

adv.

1) крыж-на́крыж, упо́перак

2) кры́ва, ко́са, няпра́вільна

3.

v.t.

перакрыжо́ўваць, аплята́ць не́шта крыж-на́крыж

4.

n.

дзіця́чая гульня́ ў кры́жыкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

до́пыт м. Verhör n -s, -e, Vernéhmung f -, -en;

юрыд. до́пыт све́дак Zéugenvernehmung f;

до́пыт абвінава́чанага Vernéhmung des Beschúldigten;

перакрыжава́ны до́пыт Kréuzverhör n;

падвярга́ць каго-н до́пыту j-n éinem Verhör unterzíehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ста́ўка ​1, ‑і, ДМ стаўцы; Р мн. ставак; ж.

1. У азартных гульнях — сума грошай, якую ігрок ставіць на карту і якая ў выніку пройгрышу пераходзіць у банк да банкаўшчыка. Пачыналі гуляць спакойна, з невялікіх ставак. Машара. // Сума грошай, на якую закладаюцца. Да пачатку сустрэч публіка [у капіталістычных краінах] робіць грашовыя стаўкі на таго ці іншага баксёра. «ЛіМ».

2. Размер заработнай платы; аклад. Высокая стаўка. Тарыфная стаўка. □ [Петражыцкі:] — Седзіцё. Стаўка ідзе, ці дождж, ці снег. Пташнікаў.

3. Наменклатурная адзінка. [Павел Іванавіч:] — У нас пакуль што і стаўкі няма для вызваленага сакратара камітэта. Кулакоўскі.

4. перан.; на каго-што. Разлік, арыентацыя ў сваіх дзеяннях, планах на каго‑, што‑н. [Цыля:] — Рыбакоў цікавы чалавек .. Ён — марксіст. .. У яго стаўка на рабочых. Асіпенка. Робячы стаўку на шырокае народнае паўстанне, Кастусь думаў і пра яго кіраўнікоў і арганізатараў. Якімовіч. Была зроблена стаўка на мясцовых камсамольцаў, якім лягчэй было спалучаць нелегальную работу з легальным жыццём у вёсках. Дзенісевіч.

5. Спец. Норма вылічвання падатку з якога‑н. аб’екта фінансавага аблажэння; норма аплаты пры правядзенні якой‑н. фінансавай аперацыі. Стаўкі падаходнага падатку.

•••

Стаўка біта — тое, што і карта біта (гл. карта). [Кунц:] Калі ён сапраўды не Лескавец, мая стаўка біта. Губарэвіч.

ста́ўка ​2, ‑і, ДМ стаўцы; Р мн. ставак; ж.

1. Месцазнаходжанне военачальніка і яго штаба. Нейкае нядобрае прадчуванне гняло дыверсанта ўсю дарогу, калі ён ішоў у Новае Сяло, дзе цяпер знаходзілася галоўная стаўка фашысцкага камандавання з усімі адпаведнымі штабамі і службамі. Ваданосаў.

2. Орган вярхоўнага галоўнакамандавання. Прыехаў сюды Лазавік летась, у лістападзе, з атрадам маракоў для разгону царскай стаўкі ў Магілёве. Хомчанка. Пры абмеркаванні пытанняў выкарыстання ў будучай аперацыі розных родаў войск і іх матэрыяльна-тэхнічнага забеспячэння да работы нарады ў Стаўцы прыцягваліся Галоўны маршал артылерыі Н. Н. Воранаў, Галоўны маршал авіяцыі А. А. Новікаў, маршал артылерыі Н. Д. Якаўлеў. «Звязда».

•••

Стаўка Вярхоўнага Галоўнакамандавання — вышэйшы орган кіраўніцтва ўзброенымі сіламі ў гады Вялікай Айчыннай вайны.

ста́ўка ​3, ‑і, ДМ стаўцы; Р мн. ставак; ж.

У выразе: вочная стаўка — адначасовы перакрыжаваны допыт асоб, якія прыцягваюцца па адной справе, для праверкі паказанняў. Аднойчы Банду павялі на вочную стаўку з Іванам Фёдаравічам Субачавым. Мяжэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ого́нь в разн. знач. аго́нь, род. агню́ м.;

развести́ ого́нь раскла́сці аго́нь;

огни́ го́рода агні́ го́рада;

перекрёстный ого́нь воен. перакрыжава́ны аго́нь;

артиллери́йский ого́нь воен. артылеры́йскі аго́нь;

за́лповый ого́нь воен. за́лпавы аго́нь;

бе́глый ого́нь бе́глы аго́нь;

продо́льный ого́нь воен. падо́ўжны аго́нь;

бенга́льский ого́нь бенга́льскі аго́нь;

анто́нов ого́нь мед., уст. анто́наў аго́нь, гангрэ́на;

говори́ть с огнём гаварыць го́рача (з агнём, з запа́лам);

огнём и мечо́м агнём і мячо́м;

из огня́ да в по́лымя погов. з агню́ ды ў по́лымя;

днём с огнём не найдёшь днём з агнём не зно́йдзеш;

боя́ться как огня́ бая́цца як агню́;

ме́жду двух огне́й памі́ж двух агнёў;

нет ды́ма без огня́ погов. няма́ ды́му без агню́;

пройти́ ого́нь, во́ду и ме́дные тру́бы погов. прайсці́ аго́нь, ваду́ і ме́дныя тру́бы, пабы́ць на кані́ і пад канём;

бежа́ть, как от огня́ уцяка́ць, як ад агню́;

лить ма́сло в ого́нь ліць ма́сла ў аго́нь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ogień

м.

1. агонь; полымя;

rozpalić ogień — распаліць агонь;

dolać oliwy do ognia — падліць масла ў агонь;

gotować na wolnym ogniu — гатаваць (варыць) на малым агні;

2. вайск. агонь; страляніна;

ogień huraganowy — ураганны агонь;

dostać się między dwa ognie — перан. апынуцца паміж двух агнёў;

ognia! вайск. агонь! (каманда);

przerwij ogień! — спыніць агонь!;

3. запал; тэмперамент;

ognie na niego wystąpiły — у яго кроў да твару прыліла;

słomiany ogień — хвіліннае захапленне;

igrać z ogniem — гуляць з агнём;

wpaść jak po ogień — заскочыць (забегчы) на хвілінку;

stanąć w ogniu — зачырванецца; абліцца чырванню;

sztuczne ognie — феерверк;

zimne ognie — бенгальскія агні;

krzyżowy ogień pytań — перакрыжаваны агонь пытанняў;

(gra w) dwa ognie — (гульня) у выбівалы;

on skoczyłby dla niej w ogień — дзеля яе ён скочыў бы ў агонь

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)