эўкалі́пт, -а і -у, М -пце, мн. -ы, -аў, м.
1. -а. Паўднёвае вечназялёнае дрэва, якое вельмі хутка расце і дасягае вялікіх памераў.
2. -у, адз. Драўніна гэтага дрэва.
|| прым. эўкалі́птавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абрыко́с, -а, мн. -ы, -аў, м.
Паўднёвае фруктовае дрэва з жоўта-чырвонымі салодкімі пладамі з буйной костачкай, а таксама плод гэтага дрэва.
|| прым. абрыко́савы, -ая, -ае і абрыко́сны, -ая, -ае.
Абрыкосавы джэм.
Абрыкосная костачка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
алыча́, ‑ы, ж.
1. Паўднёвае пладовае дрэва сямейства ружакветных, род дробнай слівы.
2. зб. Плод гэтага дрэва. Варэнне з алычы.
[Цюрк.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абрыко́с, ‑а, м.
1. Паўднёвае пладовае дрэва сямейства ружакветных.
2. Плод гэтага дрэва чырвона-жоўтага колеру з буйнай костачкай, салодкі, мясісты.
[Фр. abricot.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пе́рсік, ‑а, м.
1. Паўднёвае пладовае дрэва сямейства ружакветных.
2. Мясісты сакаўны плод гэтага дрэва з пушыстай жаўтавата-чырвонай скуркай і буйной костачкай.
[Лац. persicus — персідскі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кізі́л, ‑у, м.
1. Паўднёвае дрэва або куст сямейства кізілавых з жоўтымі кветкамі.
2. зб. Цёмна-чырвоныя кіслыя і даўнія ягады гэтага дрэўца.
[Ад цюрк. кізіл — чырвоны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грэйпфру́т, ‑а, М ‑руце, м.
1. Паўднёвае вечназялёнае цытрусавае дрэва сямейства рутавых.
2. Гаркавата-салодкі пахучы плод гэтага дрэва круглай або авальнай формы.
[Англ. grape-fruit.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́льма, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
Паўднёвае вечназялёнае дрэва з прамым негалінастым ствалом і кронай з перыстых або веерападобных лістоў.
Какосавая п.
Фінікавая п.
◊
Пальма першынства — першае месца ў дасягненні чаго-н., перавага ў чым-н. [ад звычаю ў Старажытнай Грэцыі ўзнагароджваць пераможцу ў спаборніцтвах пальмавай галінкай або вянком].
|| прым. па́льмавы, -ая, -ае.
Пальмавая галіна.
Пальмавы алей.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
маскі́т, ‑а, М ‑кіце, м.
1. Крывасоснае паўднёвае насякомае атрада двухкрылых.
2. толькі мн. (маскі́ты, ‑аў). Спец. разм. Быстраходныя ваенныя караблі, прызначаныя для баявых дзеянняў вялікімі групамі.
[Ісп. mosquito ад лац. musca — муха.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Па́льма ’паўднёвае вечназялёнае дрэва з высокім прамым ствалом і кронай з перыстых або веерападобных лістоў’. З польск. palma ’тс’. Ст.-бел. пальма (палма) (пач. XVII ст.) < ст.-польск. palma < лац. palma (Булыка, Лекс. запазыч., 148).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)