апа́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго-што.

1. Пашкодзіць скуру варам, гарачай парай.

А. рукі.

2. Абліць варам.

А. сечку.

|| незак. апа́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

beschädigen

vt прычыні́ць шко́ду; пашко́дзіць, папсава́ць; пара́ніць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

напаро́ць, -пару́, -по́раш, -по́ра; -пары́; зак., чаго.

1. Распароць нейкую колькасць чаго-н. сшытага.

Н. сарочак.

2. Пашкодзіць чым-н. вострым.

Н. руку.

|| незак. напо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абмаро́зіць, -ро́жу, -ро́зіш, -ро́зіць; -маро́зь; -ро́жаны; зак., каго-што.

Пашкодзіць марозам, памарозіць, змарозіць.

А. вушы.

|| незак. абмаро́жваць, -аю, -аеш, -ае; наз. абмаро́жванне, -я, н.

|| наз. абмаражэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Пашкодзіць скуру трэннем; нацерці. Абмуляць нагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сша́ркаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Знішчыць, пашкодзіць шарканнем. Сшаркаць падлогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ *Пачу́баць, почу́баць ’пашкодзіць, папсаваць’ (ТС). Да чуб (гл.); параўн. таксама чу́бацца ’чубіць адзін аднаго’, чубіць ’біць, тузаць’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абшму́ляць, -яю, -яеш, -яе; -яны; зак., што (разм.).

1. Шмуляючы, выцерці, пашкодзіць, падраць (пра вопратку).

А. локці.

2. Тое, што і абмуляць.

А. ногі.

|| незак. абшму́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

небяскры́ўдны, ‑ая, ‑ае.

Які можа пакрыўдзіць. Небяскрыўдныя словы. // Які можа пашкодзіць. Небяскрыўдныя дзеянні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расчу́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Чухаючы, раздзерці, пашкодзіць. Расчухаць руку. Расчухаць пухір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)