присы́лка ж.

1. (действие) прысы́лка, -кі ж., прысыла́нне, -ння ср.;

2. (присланная вещь) разг. пасы́лка, -кі ж., прысы́лка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Verschíckung

f -, -en

1) адпра́ўка, адпраўле́нне, пасы́лка, накірава́нне

2) вы́сылка, ссы́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

місіяне́р

(с.-лац. missionarius, ад лац. missio = адпраўленне, пасылка)

прапаведнік, пасланы хрысціянскай царквой для рэлігійнай прапаганды свайго веравызнання сярод іншаверцаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Па́чка, пачо́к (м. р.) ’пачак’, ’пасылка’ (ТСБМ, Сцяшк.) ’група’ (ТС). Да па́чак (гл.).

Пачка́ ’нырка’ (браг., Мат. Гом.). Да почка. Параўн. рус. почка ’нырка’, якое з печь ’пячы’, як каш. povarka < прасл. variti ’варыць’. Націск на ‑ka, відаць, пад уплывам укр. мовы (параўн. по́чки, Р. скл. почо́к ’ныркі’, ’насенне гарбуза’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Éinsendung

f -, -en

1) дасыла́нне, даста́ўка; пасы́лка, адпра́ўка

2) паступле́нне (на склад)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сары́т

(гр. sorites = нагрувашчаны, ад soros = куча)

складаны сілагізм, у якім падаецца толькі апошняя пасылка, а прамежкавыя пасылкі не называюцца, а маюцца на ўвазе.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

кашто́ўны

1. Wert-;

кашто́ўная пасы́лка Wértpaket n -(e)s, -e, Pakét mit Wértangabe;

кашто́ўныя папе́ры фін. Wértpapiere pl;

2. перан. wértvoll, kóstbar; hóchwertig (высакаякасны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

package [ˈpækɪdʒ] n.

1. AmE пасы́лка, бандэро́ль

2. паке́т, паку́нак, скру́так

3. (таксама package deal)

1) comm. ко́мплексная здзе́лка

2) dipl. ко́мплекснае пагадне́нне, паке́т пагадне́нняў

4. (таксама a software package) comput. паке́т прагра́м

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

адраса́т

(ням. Adressat, ад фр. adresser = пасылаць, накіроўваць)

той, каму адрасавана паштовае або тэлеграфнае адпраўленне (пісьмо, пасылка, тэлеграма і г. д.); атрымальнік.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

По́мпа 1 ’прыстасаванне для пампавання; насос’ (ТСБМ, Касп., Сл. ПЗБ). З польск. pompa ’тс’ < франц. pompe ’тс’, якое, магчыма, з ісп., партуг. bomba ’тс’, гукапераймальнае (БЕР, 5, 513), лац. bombus ’гудзенне, шум’ < грэч. βόμβοξ ’тс’, параўн. бомба (гл.).

По́мпа 2 ’паказная пышнасць’ (ТСБМ), ’пыха, гонар’ (Нас.). З польск. (Булыка, Запазыч.) або непасрэдна з лац. pompa ’урачыстае шэсце; пышнасць’ < грэч. πομπή ’пасылка, суправаджэнне, урачыстае шэсце’ ад πομπεύω ’суправаджаць, урачыста несці, важна ісці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)