лазу́тчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Разведчык (звычайна ў тыле ці ў размяшчэнні праціўніка); шпіён.

Паслаць лазутчыка.

|| ж. лазу́тчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. лазу́тчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

przesłać

зак. пераслаць; паслаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

авіяпо́шта, ‑ы, ДМ ‑шце, ж.

Перавозка пошты паветраным транспартам. Паслаць пісьмо авіяпоштай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасыла́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. пасылаць — паслаць ​1 (у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасыла́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да пасылаць (гл. паслаць ​1 у 1–4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даве́раны, -ая, -ае.

1. Надзелены давер’ем.

Давераная асоба.

2. у знач. наз. даве́раны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Той, хто дзейнічае па чыёй-н. даверанасці.

Паслаць свайго даверанага.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нака́ўт, -а, М -ка́ўце, м.

Стан баксёра ў час бою, калі ён пасля моцнага ўдару на працягу 10 секунд не можа падняцца і працягваць бой.

Паслаць праціўніка ў н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэлегава́ць, ‑гую, ‑гуеш, ‑гуе; зак. і незак., каго-што.

Паслаць (пасылаць), выбраць (выбіраць) дэлегатам.

[Ад лац. delegare — накіроўваць, пасылаць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасы́л, ‑у, м.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. пасылаць — паслаць ​1 (у 3, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераадрасава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

Змяніць адрас, паслаць на новы адрас. Пераадрасаваць карэспандэнцыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)