дысгармані́раваць, ‑руе; незак.

1. Быць у дысгармоніі, парушаць гармонію.

2. перан. Быць у разладзе, няўзгодненасці, разыходзіцца з чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

violate [ˈvaɪəleɪt] v.

1. fml паруша́ць (закон, дамову і да т.п.);

violate an oath паруша́ць прыся́гу

2. га́ньбіць, знеслаўля́ць (святыню)

3. трыво́жыць, перашкаджа́ць;

violate calm паруша́ць спако́й

4. lit. гва́лціць, гвалтава́ць (жанчыну)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

riot​2 [ˈraɪət] v. паруша́ць грама́дскі пара́дак, буя́ніць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ Пракро́чваць, пракрочываць ’грашыць’ (Нас.), прабачэнне ’пераход, перасячэнне граніцы’ (трох., Сл. ПЗБ). З польск. przekroczwać ’пераступаць; парушаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

infringe

[ɪnˈfrɪndʒ]

v.t.

1) паруша́ць (зако́н, абяца́ньне, а́ўтарскія правы́)

2) (upon) паруша́ць чые́-н. правы́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

destabilize

[,di:ˈsteɪbəlaɪz]

v.t.

паруша́ць раўнава́гу, дэстабілізава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дэмаскава́ць, дэмаскірава́ць

(фр. démasquer)

парушаць маскіроўку, раскрываючы што-н. перад праціўнікам (напр. д. ваенны аб’ект).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

смець, сме́ю, сме́еш, сме́е; незак., з інф.

1. Адважвацца, мець смеласць для чаго-н.

Не с. спрачацца.

2. Мець права на што-н.

Ніхто не смее парушаць закон.

◊

Не смей(це) (разм.) — строгая забарона што-н. рабіць.

|| зак. пасме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

frustrate [frʌsˈtreɪt] v. разла́джваць, паруша́ць (планы, надзеі); псава́ць настро́й, засмуча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

racket​3 [ˈrækɪt] v. infml. шуме́ць, грыме́ць, груката́ць; паруша́ць (цішыню, спакой)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)