навучанне, ✂, н.

  1. гл. вучыць.

  2. Парада, настаўленне павучальна-выхаваўчага характару (разм.).

    • Матчына н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Konsultatión

f -, -en кансульта́цыя (у розн. знач.), пара́да

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Zúrede

f -, -n пара́да, перакана́нне; pl тс. угаво́ры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

напу́тствие ср. нака́з на даро́гу; пажада́нне на даро́гу, пара́да на даро́гу, сло́ва на даро́гу;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

неде́льный​I недзелавы́; няслу́шны; неразу́мны;

неде́льный разгово́р недзелава́я размо́ва;

неде́льный сове́т няслу́шная (неразу́мная) пара́да.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

expert​2 [ˈekspɜ:t] adj. во́пытны, (высока)кваліфікава́ны;

expert advice; кваліфікава́ная пара́да; заключэ́нне экспе́ртаў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wskazanie

н.

1. паказанне;

2. указанне; парада; рэкамендацыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пара́дны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да парада, звязаны з парадам. Парадны строй. Парадны марш. // Прызначаны для парада, для ўрачыстых выпадкаў. Парадная форма. □ З рэчавага мяшка.. [Язэп] дастаў пару новенькіх пагонаў, якія яму выдалі ў шпіталі, не палявых, а парадных, а яркімі нашыўкамі. Асіпенка. Сухавараў быў адзеты ў парадны мундзір з бліскучымі гузікамі. Колас. // Святочны. Парадны выгляд.

2. Галоўны (пра лесвіцу, уваход і пад.). Парадныя дзверы. □ [Кандрат] не пайшоў з чорнага ўваходу, каб не падумалі, што хаваючыся да Домны ходзіць, пастукаўся ў парадны. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слу́шны, ‑ая, ‑ае.

Разумны; абгрунтаваны; практычна карысны. Слушная парада. Слушная заўвага. Слушная ідэя. □ Але ж Сямён таксама хоча найлепшага. І прапанова яго слушная. Шыцік. Думка была слушная, і Віктар павінен быў з ёй згадзіцца. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настаўленне, ✂, н.

  1. Павучанне, настойлівая парада.

    • Бацькоўскае н.

  2. Інструкцыя па якому-н. прадмету.

    • Воінскае н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)