vergrämt

a пану́ры, хму́ры, су́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

змаркатне́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм. Маркотны, сумны. Конь стаяў змаркатнелы, пануры, Кроў сцякала з нагі варанога. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нелюди́мый

1. нелюдзі́мы; (угрюмый) пану́ры; (дикий, застенчивый человек) дзіклі́вы;

2. (пустынный) бязлю́дны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хму́рый

1. (о человеке) хму́рны, пахму́рны; пану́ры;

2. (о погоде) хма́рны, пахму́рны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

glum

[glʌm]

adj.

пану́ры, змро́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

gríesgrämig, gríesgrämlich

a сварлі́вы, пану́ры, хму́рны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

насу́па, ‑ы, ДМ ‑у, Т ‑ам, м.; ДМ ‑е, Т ‑ай (‑аю), ж.

Разм. Пануры, насуплены чалавек.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

неўваро́ткі, ‑ая, ‑ае.

Абл. Непаваротлівы; марудны. Быў гэта чалавек неўвароткі, вельмі марудны ў рухах, па характару пануры, маўклівы. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

sullen [ˈsʌlən] adj. derog. пану́ры, хму́рны;

a sullen grey sky lit. пахму́рнае шэ́рае не́ба

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Нурэ́іна ’нелюдзімы, непрыязны флегматычны чалавек’ (Жд. 1, Сл. ЦРБ). Відаць, балтызм, аформлены суфіксам ‑іна, параўн. польск. дыял. niur ’пануры, маламоўны чалавек’ (беларуска-польска-літоўскае пагранічча) < літ. niū́ra ’пануры чалавек’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 81).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)