Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
acolyte
[ˈækəlaɪt]
n.
1) Relig. прыслу́жнік -а, псало́мшчык -а m.
2) асыстэ́нт -а; памага́ты -ага m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пе́кальнік ’той, хто адпраўляе ў пекла’ (Рам.), смал.пеке́льнік ’памагаты д’ябла’, укр.пеке́льник ’д’ябал, жыхар пекла’. Запазычана з польск.piekielnik ’д’ябал; асуджаны на вечныя пакуты; бязбожнік; скандаліст’ < ст.-чэш.pekelník ’д’ябал; пракляты чалавек у пекле’ са зменай націску пад уплывам пе́кла, параўн. пяке́льны (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Паслу́жнік, паслу́жніца ’слуга’ (Нас.), рус.послу́жник, послу́жница ’хто паслужвае некаму, не будучы яго непасрэдным слугой’, польск.posłużnik ’тс’, ’памагаты’, серб.-харв.poslužnik ’той, хто прыслужвае’. Не выглядае на прасл. утварэнне. Магчыма, былі ўтвораны пазней у раннім сярэдневякоўі асобна ў кожнай з груп моў. Да паслужыць < служы́ць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
helper
[ˈhelpər]
n.
памага́ты -ага m., памага́тая f.; падру́чны -ага, памо́чнік -а m., памо́чніца f.; асыстэ́нт -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
спадру́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Такі, які падыходзіць; зручны. З трывогай убачыў [Даніла], што хоць і сапраўдны тут лес, але дроў спадручных няма.Кулакоўскі.Ён [Сымон] са скрыпкай неразлучны, Не спускае яе з рук, А ў час вольны і спадручны Граў і цешыўся хлапчук.Колас.
2.узнач.наз.спадру́чны, ‑ага, м.Памагаты. Ні .. [гардэробшчык], ні яго спадручны ў такой жа форме,.. ніхто не звярнуў на нас увагі.Шыловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
асістэ́нт
(лац. assistens, -ntis = прысутны, памагаты)
1) асоба, якая дапамагае спецыялісту пры выкананні асноўнай работы, напр. памочнік урача пры аперацыі, прафесара ў час чытання лекцыі і інш.;
2) асоба, якая займае малодшую выкладчыцкую пасаду ў вышэйшай навучальнай установе.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
contributor
[kənˈtrɪbjətər]
n.
1) саўдзе́льнік -а m., памага́ты -ага m., ахвярада́вец -ўца m.
2) дапі́счык -а m., літарату́рны супрацо́ўнік (газэ́ты, ча́сапісу)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ВА́ЛЬЗЕР (Walser) Роберт Ота
(15.4.1878, г. Біль, Швейцарыя — 25.12.1956),
швейцарскі пісьменнік. Пісаў на ням. мове. Знаходзіўся пад пастаянным псіхал. уціскам, звязаным з прагрэсіраваннем душэўнай хваробы (у 1933 лячыўся ад шызафрэніі ў псіхіятрычнай клініцы). Пісаў вытанчаныя, прасякнутыя індывідуалізмам і песімізмам эсэ і апавяданні: «Нататкі Фрыца Кохера» (1904), «Прагулка» (1917), «Жыццё паэта» (1918); раманы «Памагаты», «Якаб фон Гунтэн» (абодва 1908); імпрэсіяністычную лірыку (зб. «Вершы», 1909).
Тв.:
Dichtungen in Prose, Bd. 1—4. Genf;
Darmstadt, 1953—59;
рус.пер. — Помощник;
Якоб фон Гунтен: Романы;
Миниатюры. М., 1987.
Літ.:
Über Robert Walser. Bd. 1—2. Frankfurt am Main, 1978;
Седельник В.Д. Вальзер // История всемирной литературы. М., 1994. Т. 8.