Verbum

анлайнавы слоўнік

glühen

vt напа́льваць, награва́ць

vi пала́ць, гарэ́ць, распа́львацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

płonąć

незак. палаць, палымнець; гарэць, чырванець;

płonąć chęcią zemsty — палаць пачуццём помсты;

płonąć ze wstydu — чырванець (гарэць) ад сораму

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пы́хать несов.

1. (ярко гореть) пала́ць;

2. (жаром) ды́хаць;

печь пы́шет жа́ром печ ды́хае гарачынёй;

3. (выпускать воздух) пы́хкаць;

грибы́ пы́хают под нога́ми грыбы́ пы́хкаюць пад нага́мі;

4. перен. пала́ць; гарэ́ць;

щёки его́ пы́шут румя́нцем шчо́кі яго́ пала́юць (гара́ць) румя́нцам;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Па́лкі ’прасякнуты моцным пачуццём, уздымам, натхненнем; вельмі страсны, гарачы’ (ТСБМ), ’палкі, гаручы’ (Бяльк., ТС, Сл. ПЗБ), ’горкі’ (Мат. Гом.). Да пала́ць, палі́ць з суф. ‑к‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

afire

[əˈfaɪər]

adv., adj.

1) у агні́

to be afire — гарэ́ць, пала́ць агнём

2) энтузіясты́чна, з запа́лам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

пала́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад палаць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які гарыць яркім полымем. Сярод гушчарніку пушчы, каля палаючага вогнішча, разляглася ўся каманда паўстанцаў. Нікановіч. Хлапец завіхаўся з жалезнай лапатай, падкідваў у палаючую топку вугаль, шураваў каласнікі і ўсё ўсміхаўся. Лынькоў. У памяці Гудовіча выразна паўстаў палаючы Мінск, прывакзальная плошча, на якой яго ўпершыню застала бамбёжка... Пятніцкі.

3. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які пачырванеў ад прыліву крыві. Палаючы твар.

4. ‑ая, ‑ае; перан.; у знач. прым. Які выражае якое‑н. моцнае пачуццё (пра вочы, погляд). Маўчаў і Валодзя. Маўчанне і палаючыя вочы яго лепш за ўсякія словы казалі, што ён не будзе сядзець склаўшы рукі. «Звязда».

5. Дзеепрысл. незак. ад палаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

żarzyć się

незак.

1. тлець;

2. перан. гарэць, палаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

flare² [fleə] v. пала́ць, я́рка гарэ́ць, успы́хваць; ускіпа́ць (таксама перан.)

flare up [ˌfleəˈʌp] phr. v.

1. успы́хваць

2. выбуха́ць (пра вайну, эпідэмію і да т.п.)

3. чырване́ць

4. ускіпа́ць, узгара́цца, узбуджа́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

blaze² [bleɪz] v.

1. пала́ць, палымне́ць; я́рка гарэ́ць

2. зіхаце́ць, ззяць; блішчэ́ць;

The flowerbed blazed with different colours. Кветнік палыхаў рознымі колерамі.

3. кіпе́ць, вар’ява́цца;

blaze with fury кіпе́ць ад гне́ву

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

nienawiść

nienawiś|ć

ж. нянавісць;

pałać ~cią — гарэць (палаць) нянавісцю

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)