сцве́рджанне, ‑я, н.

Палажэнне, выказванне. Я здзівіўся супярэчлівасці сцверджанняў на адной і той жа старонцы пры характарыстыкі вобраза Сымона. Ларчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́зіс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У логіцы: палажэнне, якое патрабуе абгрунтавання.

2. звычайна мн. Палажэнні, якія коратка перадаюць ідэю, асноўныя думкі сачынення, даклада і пад.

Тэзісы даклада.

|| прым. тэ́зісны, -ая, -ае.

У тэзіснай форме.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ordynacja

ж.

1. статут; палажэнне;

ordynacja wyborcza — палажэнне аб выбарах;

2. гіст. родавы маёнтак; маярат

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

праілюстрава́ць сов. проиллюстри́ровать;

п. рама́н — проиллюстри́ровать рома́н;

п. палажэ́нне на пры́кладах — проиллюстри́ровать положе́ние на приме́рах

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аксіёма, ‑ы, ж.

Палажэнне, якое не патрабуе доказу і прымаецца ў якасці зыходнага прынцыпу якой‑н. тэорыі. // перан. Відавочнае сцвярджэнне, бясспрэчная ісціна.

[Грэч. oxioma.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Pssordnung

f -, -en палажэ́нне аб пашпарта́х

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Statt

n -s, -en стату́т, палажэ́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тэарэ́ма ‘матэматычнае палажэнне, правільнасць якога ўстанаўліваецца доказам’ (ТСБМ). Праз рускую мову (теорема) з франц. théorème, якое з лац. theoremaпалажэнне, якое падлягае доказу’ < ст.-грэч. θεωρέω ‘гляджу на відовішча’, ‘разглядваю, абмяркоўваю, ацэньваю’, θεώρημα ‘відовішча’ (Фасмер, 4, 43; ЕСУМ, 5, 547).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

до́казны, ‑ая, ‑ае.

1. Які можа быць даказан. Доказнае палажэнне.

2. Які з’яўляецца добрым доказам, пацвярджае што‑н.; пераканаўчы, грунтоўны. Доказная аргументацыя. Доказнае пярэчанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

provision1 [prəˈvɪʒn] n.

1. забеспячэ́нне;

make provision for the future забяспе́чыць бу́дучае

2. pl. provisions праві́зія

3. палажэ́нне, умо́ва (пра дакументы)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)