поброса́ть сов., в разн. знач. пакі́даць, (долго, много, неоднократно) папакі́даць, папакі́дваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
покида́тьI сов., разг. (побросать) пакі́даць, (долго, много, неоднократно) папакіда́ць, папакі́дваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
баранава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны; незак., што.
1. Разрыхляць глебу бараной.
2. Пакідаць баразну, след на чым-н. (разм.).
Жэрдка баранавала зямлю.
|| зак. узбаранава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны, забаранава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны і пабаранава́ць, -ну́ю, -ну́еш, -ну́е; -ну́й; -нава́ны.
|| наз. баранава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Акі́даць ’пакідаць у забыцці’ (Нас.), акідацца ’зняважаць, нападаць’ (Нас.) да кідаць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
zusámmenlassen
* vt пакіда́ць ра́зам
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
трасі́раваць2
(фр. tracer = праводзіць, абазначаць)
1) абазначаць трасу;
2) пакідаць след пры палёце (пра кулю, снарад і інш.).
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
bráchlegen
аддз. vt
1) пакіда́ць без апрацо́ўкі (поле)
2) пакіда́ць без выкарыста́ння
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
pockmark2 [ˈpɒkmɑ:k] v.
1. пакіда́ць сляды́/ме́ткі
2. зняве́чваць, няве́чыць; псава́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
pociskać
1. зак. пакідаць;
2. незак. націскаць; ціснуць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Лішата́ ’лішняе, непатрэбнае’ (Ян.). Аддзеяслоўнае ўтварэнне з суфіксам ‑ат‑а (Сцяцко, Афікс. наз., 31). Да ⁺ліша́ць ’пакідаць’, ліха (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)