zawodny

ненадзейны; няпэўны; падманлівы; падманны; ілюзорны;

zawodny człowiek — ненадзейны чалавек

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zwód, zwodu

м.

1. падманны рух; фінт;

2. уст. падман

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

deceptive

[dɪˈseptɪv]

adj.

1) зма́нлівы; ашука́нскі

deceptive calm — зма́нлівая цішыня́

2) фальшы́вы, падма́нлівы, падма́нны

deceptive glances — падма́нныя по́зіркі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

здра́дніцкі

1. verräterisch;

здра́дніцкае забо́йства Méuchelmord m -(e)s, -e;

2. (падманны) trügerisch, tückisch;

здра́дніцкае надво́р’е ein tückisches Wétter

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

fraudulent

[ˈfrɔdʒələnt]

adj.

1) круце́льскі, ашука́нскі, махля́рскі

2) зламы́сны, зло́сьніцкі, падма́нны

a fraudulent offer — зламы́сная прапано́ва

fraudulent gains — прыбы́ткі, здабы́тыя ашука́нствам

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фінт

(ням. Finte, ад іт. finta = прытворства, выдумка)

1) сп. падманны рух, фальшывы выпад;

2) перан. хітры выкрутас;

выкінуць фінт — зрабіць што-н. хітрае, нечаканае.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Лука́вец ’ліслівец, хітрун’ (ТС), лука́ву ’ліслівы, хітры’ (ТС), лука́вы ’д’ябал’ (Нас.), смарг., шчуч., чэрв. лукава́ты ’звілісты’ (Сл. ПЗБ), ст.-бел. лукавый ’хітры’, ’падманны’, ’несправядлівы’, ’злы’ (Булахаў, Гіст. 115). Укр. лука́вий, рус. лука́вый, ст.-рус. лукавецъ ’каварны, вераломны, хітрун’, лукавный ’тс’, ’звілісты’, ’дрэнны’, лукавый ’тс’, ’грэшны’, ’д’ябал’, славен. lokȁv, серб.-харв. лу̀кав, лу̀кавац, макед., балг. лукав, лука́вец, ст.-слав. лѫкавъ ’благі, сапсаваны, клапатлівы, несумленны’. Утворана ад ст.-слав. лѫка ’падман, хітрасць’ — семантычны пераход ’гнуць’ > ’падманваць’ з’яўляецца нармальным (Міклашыч, 165; Бернекер, 739; Фасмер, 2, 532; Скок, 2, 328–329; Бязлай, 2, 148; БЕР, 3, 498).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мане́ўр

(польск. manewr, ад фр. manoeuvre)

1) перамяшчэнне войск або флоту з мэтай нанесці ўдар праціўніку (напр. абходны м.);

2) мн. тактычныя вучэнні вялікіх груп войск у абстаноўцы, блізкай да баявой (напр. марскія манеўры);

3) перан. спрытнае дзеянне, падманны прыём з мэтай перахітрыць каго-н.;

4) перамяшчэнне паравоза і вагонаў на станцыйных пуцях пры састаўленні поезда.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

несапра́ўдны

1. юрыд (які не мае законнай сілы) nicht géltend, úngültig, níchtig, áußer Kraft;

прызна́ць несапра́ўдным für úngültig [níchtig] erklären;

2. (штучны, падроблены) gefälscht, verfälscht, falsch, imitíert;

несапра́ўдныя мане́ты fálsche Münzen;

3. (які вонкава падобны да чаго-н) falsch, únwahr, únrichtig; Schein-, Trug- (падманны)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

мане́ўр

(фр. manoeuvre)

1) перамяшчэнне войск або флоту з мэтай нанесці ўдар праціўніку (напр. абходны м.);

2) мн. тактычныя вучэнні вялікіх груп войск у абстаноўцы, блізкай да баявой (напр. летнія манеўры);

3) перан. спрытнае дзеянне, падманны прыём з мэтай перахітрыць каго-н.;

4) перамяшчэнне паравоза і вагонаў па станцыйных пуцях пры састаўленні поезда.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)