trügen

* vt падма́нваць, ашу́кваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beschwíndeln

vt падма́нваць, ашу́кваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ánschwindeln

vt падма́нваць, абду́рваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падма́нвацца ​1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

Разм. Дражніцца, узбуджаючы чыю‑н. цікаўнасць. Торба чамусьці вельмі ж поўная, і тата падманваецца, не хоча яе развязваць. Алесь злуецца, пачынае хныкаць. Брыль.

падма́нвацца ​2, ‑аецца; незак.

Зал. да падманваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fake​3 [feɪk] v.

1. падма́нваць, ашу́кваць, уво́дзіць у зман; падрабля́ць

2. прыкі́двацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

шальмава́ць

(ням. schelmen)

1) ганьбаваць, знеслаўляць каго-н.;

2) хітрыць, падманваць.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

néppen

vt разм. падма́нваць, ашу́кваць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

cyganić

незак. падманваць, маніць, ілгаць, ашукваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Вілі́ць ’зварочваць з прамога шляху’; ’крывіць (душою)’; ’зварочваць убок’ (Нас.), вілі́ць, падві́льваць ’падкідаць мяч у гульні «салавей»’ (Янк. III), віліць ’падманваць, крывіць’ (Кар.). Карскі (Труды, 394) лічыць гэту лексему запазычанай з літ. і лат. моў; параўн. літ. vylióti ’падманваць, заманваць, спакушаць’, vỹlius ’падман, хлусня’, што аспрэчвае Лаўчутэ (351). Гл. яшчэ віля́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hoodwink

[ˈhʊdwɪŋk]

v.t.

1) ашу́кваць, падма́нваць, абду́рваць

2) закрыва́ць, хава́ць

3) завя́зваць во́чы каму́ чым

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)