mop​1 [mɒp] n.

1. шва́бра (для мыцця падлогі)

2. гу́бка (на кароткай ручцы для мыцця посуду)

3. капа́ (валасоў)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

масці́ка

(лац. mastix, ад гр. mastiche = жывіца)

1) вязкая маса для прыклейвання дэкаратыўных матэрыялаў, насцілу падлогі і інш.;

2) сумесь воску з фарбай для націрання паркетнай падлогі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Прыпо́лак ’дошка гарбыль’ (Шат.). Укр. припо́лок ’дошка-аснова каля печы, на якой ляжаць дошкі падлогі’. Параўн. апо́лак.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ксілалі́т, ‑у, М ‑ліце, м.

Штучны будаўнічы матэрыял з сумесі драўняных апілак, азбесту і інш. (прымяняецца для высцілання падлогі, вырабу перагародак і пад.).

[Ад грэч. xylon — дрэва і lithos — камень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шва́бра

(ням. Schwabber)

прыстасаванне (мятла) з мачалы, вяровак і інш. для мыцця падлогі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

панасціла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

1. Наслаць ​2, раскласці на якой‑н. паверхні многа чаго‑н.

2. Нарабіць якіх‑н. насцілаў. Панасцілаць падлогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ліно́леум, ‑у, м.

Тоўстая непрамакальная тканіна, насычаная спецыяльным саставам, якая ужываецца для пакрыцця падлогі, абіўкі сцен і пад. Шырокія калідоры засланы лінолеумам і плюшавымі дарожкамі. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мінералі́т

(ад мінерал + -літ)

азбеставы цэмент, які выкарыстоўваецца ў вырабе вогнетрывалых перакрыццяў, сходаў, падлогі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шкіпіна́рны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да шкіпінару. Шкіпінарны пах. // Прыгатаваны са шкіпінару, які змяшчае шкіпінар. Шкіпінарная фарба. Шкіпінарная масціка для падлогі. // Звязаны з вытворчасцю шкіпінару. Шкіпінарны завод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бэ́лька

(польск. belka, ад ням. Balken)

драўляны або жалезабетонны брус, які служыць для падтрымкі столі, падлогі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)