панасціла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

1. Наслаць ​2, раскласці на якой‑н. паверхні многа чаго‑н.

2. Нарабіць якіх‑н. насцілаў. Панасцілаць падлогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)