бі́ла, -а, мн. -ы, -аў, н.

1. Унутраная ўдарная частка звона; язык (у 3 знач.).

2. Падвешаны кавалак жалеза, рэйкі для падачы сігналаў.

3. Верхняя скразная планка або жардзіна ў поручнях лесвіцы, мосце і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паветраду́ўка, ‑і, ДМ ‑дуўцы; Р мн. ‑дувак; ж.

Спец. Машына для падачы паветра, газу пад высокім піскам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенанагру́зчык, ‑а, м.

Сельскагаспадарчая машына для падборкі сена з валкоў і падачы яго на машыну, павозку і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенападава́льня, ‑і, ж.

Сельскагаспадарчая машына для падачы сена вялікімі ахапкамі па вышкі ці ў будынак, дзе яно складваецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падно́с, -у і -а, мн. -ы, -аў, м.

1. -у; гл. паднесці.

2. -а. Дошка або металічны (пластмасавы і пад.) ліст з загнутымі ўверх краямі для пераносу посуду, для падачы ежы на стол і пад.

Металічны п.

|| прым. падно́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рукамы́йнік, ‑а, м.

Падвесная пасудзіна, якая служыць для падачы вады пры ўмыванні; умывальнік. Валодзя доўга мыўся пад маленькім рукамыйнікам за домам. Васілеўская.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыёгазе́та, ‑ы, ДМ ‑зеце, ж.

Від радыёперадачы, які формай падачы матэрыялаў нагадвае газету. Радыёгазета «Юныя ленінцы». □ Радыёгазета адыгрывае вялікую выхаваўчую ролю. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перафразава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., што.

Змяніць (змяняць) форму падачы чыіх‑н. слоў, выслоўяў, фраз і пад. Перафразаваць прыказку. Перафразаваць словы прыпеўкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

балаці́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак.

1. каго. Выбіраць каго‑н. закрытым галасаваннем шляхам падачы бюлетэняў. Балаціраваць кандыдатуру.

2. што. Ставіць на галасаванне. Балаціраваць прапанову.

[Фр. ballotter.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

право́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.

1. Дзеянне паводле дзеясл. правесці (у 3, 9 знач.).

2. Сетка правадоў для падачы электрычнага току.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)