паветраду́ўка, ‑і, ДМ ‑дуўцы; Р мн. ‑дувак; ж.
Спец. Машына для падачы паветра, газу пад высокім піскам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)