перазаяўля́ць
‘паўторна заяўляць што-небудзь і без прамога дапаўнення (пра каго-небудзь, што-небудзь, аб кім-небудзь, чым-небудзь); паўторна падаваць заяўку на ўдзел каго-небудзь у чым-небудзь (перазаяўляць спартсменаў да пачатку матча)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
перазаяўля́ю |
перазаяўля́ем |
| 2-я ас. |
перазаяўля́еш |
перазаяўля́еце |
| 3-я ас. |
перазаяўля́е |
перазаяўля́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
перазаяўля́ў |
перазаяўля́лі |
| ж. |
перазаяўля́ла |
| н. |
перазаяўля́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
перазаяўля́й |
перазаяўля́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
перазаяўля́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
іржа́ць і (пасля галосных) ржаць, (і)ржу́, (і)ржэ́ш, (і)ржэ́; (і)ржы́; незак.
1. Пра каня: падаваць уласцівы каню голас.
2. Гучна смяяцца, рагатаць (разм.).
|| наз. іржа́нне і (пасля галосных) ржа́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
doręczać
незак. падаваць; перадаваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
протя́гивать несов., в разн. знач. праця́гваць; (подавать — ещё) падава́ць; см. протяну́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ре́плика в разн. знач. рэ́пліка, -кі ж.;
подава́ть ре́плики падава́ць рэ́плікі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
signal2 [ˈsɪgnəl] v. сігналізава́ць, сігна́ліць, падава́ць знак;
signal a message перадава́ць паведамле́нне
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Туруру́кацца ‘гучна весці размову’ (Вушац. сл.), ‘падаваць гукі, турчаць’ (ТС). Гл. турукаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
gloss2 [glɒs] v.
1. наво́дзіць гля́нец
2. (over) упрыго́жваць; падава́ць у вы́гадным святле́
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
прыці́хнуць, -ну, -неш, -не; прыці́х, -хла; -ні́; зак.
1. Перастаць падаваць гукі, ствараць шум; стаць амаль нячутным.
Гукі прыціхлі.
Птушкі прыціхлі.
2. Перастаць рухацца; паслабець у сіле свайго праяўлення.
Сябры прыціхлі.
Вецер прыціх.
|| незак. прыціха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
преподава́ть несов.
1. (обучать) выклада́ць;
2. (несов. к препода́ть) книжн. дава́ць; падава́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)