absorbować

незак.

1. паглынаць;

absorbować czas — займаць час;

2. фіз., хім. абсарбіраваць; паглынаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

глыта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак., каго-што і без дап.

1. Пры дапамозе мышцаў горла праштурхоўваць што-н. у стрававод.

Г. ежу.

2. перан. Паглынаць, убіраць у сябе.

Г. кнігі.

Г. слёзы.

Г. паветра.

Г. словы.

|| аднакр. глыну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́.

|| наз. глыта́нне, -я, н.

|| прым. глыта́льны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсо́рбер

(лац. absorbere = паглынаць)

апарат для правядзення абсорбцыі 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

аклюзава́ць

(лац. occludere = замыкаць)

мець здольнасць паглынаць газы (пра металы).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бактэрыяфа́гі

(ад бактэрыі + фагі)

вірусы, здольныя разбураць і паглынаць бактэрыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пожира́ть несов.

1. (поедать) е́сці, з’яда́ць; пажыра́ць;

2. перен. (поглощать) паглына́ць;

3. перен. (об огне, пламени) пажыра́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Нажор ’вада пад вясеннім снегам’ (іўеў., Сцяшк. Сл.). Відаць, да *žьrati ’паглынаць’, параўн. нажорціся ’нажэрціся’, а таксама рус. нажор ’набуханне скуры пасля апрацоўкі спецыяльным растворам’, нажораться ’напіцца, нажэрціся’. Да словаўтварэння гл. на́жма.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

адсо́рбер

(ад лац. ad = да, пры + sorbere = паглынаць)

апарат для правядзення адсорбцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

wsiąkać

незак. паглынаць; убіраць; усмоктваць;

гл. wsiąknąć

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Гарта́нь ’гартань’ (БРС), рус. горта́нь, укр. гирта́н, герта́нь, ст.-слав. грътань і г. д. Лічыцца вытворным з суф. ‑t‑an‑ ад асновы *g​u̯er‑ ’з’ядаць, паглынаць’ (параўн. *gъrdlo; гл. го́рла). Трубачоў, Эт. сл., 7, 213–214.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)