ды́каць

‘прысядаць, рабіць рэверанс; павольна, нібы прысядаючы, ісці; моцна біцца (пра сэрца); трэсціся’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ды́каю ды́каем
2-я ас. ды́каеш ды́каеце
3-я ас. ды́кае ды́каюць
Прошлы час
м. ды́каў ды́калі
ж. ды́кала
н. ды́кала
Загадны лад
2-я ас. ды́кай ды́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ды́каючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тугаду́м, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Чалавек, які марудна ўсведамляе, павольна думае.

|| ж. тугаду́мка, -і, ДМ -мцы, мн. -і, -мак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

inch2 [ɪntʃ] v. паво́льна ру́хацца; няспе́шна рабі́ць (што-н.);

The car began to inch forward. Машына павольна рушыла ўперад.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stroll2 [strəʊl] v. хадзі́ць (павольна), прагу́львацца, шпацырава́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

powoli

паволі, павольна

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ада́жыа (спец.).

1. прысл. Павольна, працяжна (аб тэмпе выканання музычных твораў).

2. наз., нескл., н. Музычны твор або частка яго ў павольным тэмпе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пле́сціся, пляту́ся, пляце́шся, пляце́цца; пляцёмся, плецяце́ся, пляту́цца; плёўся, пляла́ся, -ло́ся; пляці́ся; незак. (разм.).

Ісці павольна, ледзь перастаўляючы ногі.

Конік ледзь плёўся ад стомы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

небо́йко нареч.

1. нябо́йка;

2. ці́ха, мару́дна, спако́йна, паво́льна; см. небо́йкий.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

неторопли́во нареч. няспе́шна; (неспешно) не спяша́ючыся; (медленно) паво́льна; (медлительно) мару́дліва, мару́дна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́муляць

‘выцадзіць, сказаць павольна, неахвотна што-небудзь; устрывожыць, змучыць каго-небудзь, зрабіць турботы каму-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́муляю вы́муляем
2-я ас. вы́муляеш вы́муляеце
3-я ас. вы́муляе вы́муляюць
Прошлы час
м. вы́муляў вы́мулялі
ж. вы́муляла
н. вы́муляла
Загадны лад
2-я ас. вы́муляй вы́муляйце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́муляўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)