разгарну́ць сов.

1. в разн. знач. разверну́ть;

р. га́ндаль — разверну́ть торго́влю;

р. сцяг — разверну́ть зна́мя;

р. скру́так — разверну́ть свёрток;

р. ро́ту — разверну́ть ро́ту;

р. барацьбу́ — разверну́ть борьбу́;

р. перспекты́вы — разверну́ть перспекти́вы;

2. (сено, зерно и т.п.) разгрести́;

3. (книгу, тетрадь) раскры́ть, разверну́ть; откры́ть;

4. (что-л. скомканное) распра́вить, распрями́ть;

5. разостла́ть;

р. по́сцілку на траве́ — разостла́ть пости́лку на траве́;

6. (объятия) раскры́ть, откры́ть;

р. крыву́ю (пры́зму і да т.п.)мат. разверну́ть криву́ю (при́зму и т.п.)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

окно́ в разн. знач. акно́, -на́ ср.;

откры́ть окно́ адчыні́ць акно́;

окно́ в боло́те акно́ ў бало́це;

окно́ ме́жду полевы́ми рабо́тами перен. акно́ памі́ж палявы́мі рабо́тамі;

то́лько и све́та в окне́, что… то́лькі і святла́ ў акне́, што…

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскры́ць сов.

1. в разн. знач. раскры́ть, откры́ть;

р. ку́фар — раскры́ть (откры́ть) сунду́к;

р. но́ты — раскры́ть но́ты;

2. перен. раскры́ть;

р. сакрэ́т — раскры́ть секре́т;

3. (освободить от покрова) раскры́ть;

р. дзіця́ — раскры́ть ребёнка;

р. раса́ду — раскры́ть расса́ду;

р. страху́ — раскры́ть кро́влю;

4. раскры́ть, распеча́тать; распакова́ть;

р. канве́рт — раскры́ть (распеча́тать) конве́рт;

5. обнару́жить; разоблачи́ть;

р. здра́дніка — обнару́жить (разоблачи́ть) преда́теля;

р. ка́рты — раскры́ть ка́рты;

р. ду́жкі — раскры́ть ско́бки;

р. душу́э́рца) — раскры́ць ду́шу (се́рдце);

р. рот — раскры́ть рот

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адчыня́цца несов.

1. (о двери, окне, шкатулке и т.п.) открыва́ться; отворя́ться;

2. (быть таким, чтобы можно было открыть) открыва́ться, отку́пориваться;

шуфля́да лёгка ~ня́еццая́щик легко́ открыва́ется;

кансе́рвы не́шта не ~ня́юцца — консе́рвы что́-то не отку́пориваются;

3. (о начале собрания, заседания и т.п.) см. адкрыва́цца;

4. страд. открыва́ться; отворя́ться; отку́пориваться; см. адчыня́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

открыва́ть несов.

1. (дверь, окно, шкатулку) адчыня́ць, адкрыва́ць; (штору, занавес) адкрыва́ць;

2. (начинать) пачына́ць, распачына́ць; (собрание, заседание и т. п.) адкрыва́ць;

3. (класть начало существованию) адкрыва́ць;

4. (пускать, вводить в действие) пуска́ць, дава́ць, адкрыва́ць;

5. (предоставлять) адкрыва́ць, дава́ць;

6. (обнажать) адкрыва́ць;

7. (раскрывать) разго́ртваць; (глаза) расплю́шчваць, адкрыва́ць; (рот) разяўля́ць, адкрыва́ць;

8. перен. (разоблачать) выкрыва́ць, выяўля́ць;

9. перен. (откровенно сообщать) адкрыва́ць, выка́зваць;

10. (о научных открытиях) адкрыва́ць; см. откры́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́явіць сов.

1. обнару́жить, прояви́ть, вы́явить; показа́ть; вы́казать; вы́разить;

в. та́лент — обнару́жить (прояви́ть, вы́явить) тала́нт;

в. сябе́ зна́ўцам чаго́е́будзь — прояви́ть (показа́ть) себя́ знатоко́м чего́-л.;

в. любо́ў да каго́-, чаго́е́будзь — прояви́ть (вы́казать, вы́разить) любо́вь к кому́-, чему́-л.;

2. (доказать неоспоримо) установи́ть; вскрыть; (раскрыть содержание понятия) определи́ть;

в. факт (і́сціну) — установи́ть факт (и́стину);

в. су́тнасць з’я́вы — вскрыть (определи́ть) су́щность явле́ния;

3. (раскрыть недостатки, доказать виновность) обнару́жить, обнажи́ть, вы́явить, вскрыть, откры́ть; изобличи́ть;

4. разг. вы́писать;

в. кватара́нта — вы́писать квартира́нта

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пача́ць сов.

1. (што) в разн. знач. нача́ть; (приступить к какому-л. делу — ещё) приня́ться (за что); стать; (прения — ещё) откры́ть; (решиться на исполнение чего-л. — ещё) предприня́ть, зате́ять; (разговор — ещё) завести́;

п. пра́цу — нача́ть рабо́ту, приня́ться за рабо́ту;

п. цэ́ліцца — нача́ть (стать) це́литься;

п. выда́нне кні́гі — на́чать (предприня́ть, зате́ять) изда́ние кни́ги;

ён пача́ў старэ́ць — он на́чал старе́ть;

п. но́вую бо́чку пі́ва — нача́ть но́вую бо́чку пи́ва;

2. безл. нача́ть;

пачало́ змярка́цца — на́чало смерка́ться;

п. з азо́ў — нача́ть с азо́в;

п. здалёк (здалёку) — нача́ть издалека́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

найти́I сов.

1. знайсці́, мног. пазнахо́дзіць; (подыскать, подобрать) знайсці́, адшука́ць; падабра́ць; (придумать в результате размышлений) знайсці́; (обнаружить, открыть, изобрести) знайсці́, вы́найсці; (определить путём умозаключений, вычислений) знайсці́; (выбрать, уделить для чего-л. время) знайсці́; вы́лучыць; вы́браць;

2. (обнаружить, заметить) уба́чыць, знайсці́, мног. пазнахо́дзіць; (застать) заста́ць;

он нашёл у неё челове́к два́дцать госте́й ён заста́ў у яе́ чалаве́к два́ццаць гасце́й;

3. (получить, обрести) знайсці́, атрыма́ць;

найти́ примене́ние знайсці́ прымяне́нне;

3. (прийти к заключению) знайсці́, палічы́ць; (усмотреть) уба́чыць, угле́дзець; (счесть, признать) прызна́ць, палічы́ць, знайсці́;

врач нашёл его́ здоро́вым ура́ч прызна́ў (палічы́ў, знайшо́ў) яго́ здаро́вым;

как вы его́ нахо́дите? яко́й вы ду́мкі пра яго́ (што вы пра яго́ ду́маеце?); см. находи́тьI.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зразуме́ць сов.

1. поня́ть; пости́чь, пости́гнуть: уразуме́ть;

з. намёк — поня́ть намёк;

з. з пе́ршага сло́ва — поня́ть с пе́рвого сло́ва;

з. і́сціну — пости́чь (уразуме́ть) и́стину;

2. (сделать что-л. для себя ясным, понятным) уясни́ть; поня́ть;

з. су́тнасць спра́вы — уясни́ть (поня́ть) суть де́ла;

3. (довести полностью до своего сознания) осозна́ть; поня́ть;

з. сваю́ памы́лку — осозна́ть (поня́ть) свою́ оши́бку;

4. (открыть смысл, значение чего-л.) осмы́слить; поня́ть;

па-но́ваму з. падзе́і — по-но́вому осмы́слить собы́тия;

5. (оценить по достоинству) поня́ть;

каб з. прыгажо́сць Санкт-Пецярбу́рга, трэ́ба яго́ паба́чыць — что́бы поня́ть красоту́ Санкт-Петербу́рга, на́до его́ уви́деть;

даць з. — дать поня́ть;

з. з паўсло́ва — поня́ть с полсло́ва (полусло́ва)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

счёт м.

1. (действие) лічэ́нне, -ння ср.; лік, род. лі́ку м.; (подсчёт) падлі́к, -ку м.;

вести́ счёт деньга́м лічы́ць гро́шы;

ребёнок зна́ет счёт до ста дзіця́ ве́дае лічэ́нне да ста (дзіця́ ўме́е лічы́ць да ста);

2. бухг. раху́нак, -нку м.;

лицево́й счёт асабо́вы раху́нак;

теку́щий счёт бягу́чы раху́нак;

откры́ть счёт адкры́ць раху́нак;

3. (средства) кошт, род. ко́шту м.;

содержа́ть на свой счёт утры́мліваць на свой кошт;

4. спорт. лік, род. лі́ку м.;

счёт очко́в лік ачко́ў;

в два счёта як ба́чыш, у адзі́н мо́мант;

без счёту бе́зліч, без лі́ку;

сбро́сить со счето́в скі́нуць з раху́нку (разлі́ку), не браць пад ува́гу;

в коне́чном счёте у канчатко́вым вы́ніку;

свести́ счёты зве́сці разлі́кі (раху́нкі), расквіта́цца, паквіта́цца;

в счёт у лік;

за счёт за кошт;

ли́чные счёты асабі́стыя раху́нкі;

на свой счёт на свой (кошт) раху́нак;

быть на хоро́шем счету́ мець до́брую рэпута́цыю;

терять счёт губля́ць лік;

что за счёты ці ва́рта лічы́цца;

сби́ться со счёту збі́цца з ліку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)