1.што. Секчы; нішчыць. Пляжылі векавыя дубы, хвоі, ясені, бярозы, грузілі іх на машыны, падводы, тралявалі да чыгункі.Сачанка.
2. Біць. Пляжылі некалі молатамі ў кузні і бацька Шведзікаў і брат, ды мала ад таго было карысці.Даніленка.— Мяне толькі бацька пляжыў дубцом па лытках, калі часам у чужы сад заблуджуся, — прызнаўся Грэчка.Няхай.
3.што. Нішчыць, глуміць. — Не будзе больш жыта машынай пляжыць. Зара[чэцца] і дзесятаму закажа. Як далі на партыйным сходзе вымову...Ермаловіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Нікбіць ’губіць, нішчыць; ужываць на зло’ (Нас.). Няясна; зыходным здаецца назоўнік ⁺нікба ’знішчэнне, згуба’ ад нікнуць ’знікаць, гінуць’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
саранча́, ‑ы, ж.
1. Насякомае падсямейства саранчовых, падобных на коніка, якое вялікімі чародамі пралятае і нішчыць пасевы; небяспечны шкоднік сельскай гаспадаркі. /узнач.зб.Саранча паляцела.
2.зб.; перан.Разм. Пра вялікі натоўп, масу чаго‑н. Усюды [гергетала] саранча гандляроў.Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ні́шчыцца, ‑чыцца; незак.
1. Знішчацца, гінуць, прападаць. Пад вечар уся цэнтральная частка горада была ахоплена пажарам. Высока ляцелі іскры, гінула чалавечая праца цэлых пакаленняў, нішчыліся нацыянальныя багацці.Гурскі.Дзе вартавы да шкоднікаў ласкавы, Там нішчыцца дабро дзяржавы.Корбан.
2.Зал.данішчыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саранча́
(цюрк. sarynca, ад sary = жоўты)
1) насякомае атрада прамакрылых, падобнае на коніка, якое пралятае вялікімі чародамі і нішчыць расліннасць;
2) перан. вялікая маса каго-н., чаго-н.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
◎ Пляндрава́ць ’нішчыць, вытоптваць’ (Др.-Падб., Нас., Гарэц.), ’псаваць, рабіць шкоду’ (слонім., Сцяшк. Сл.). З польск.plądrować ’рабаваць, знішчаць’, што з ням.plündern ’тс’ (Цвяткоў, Запіскі. 67). Гл. плюндра, плюндравиць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
quell[kwel]v.
1. падаўля́ць, знішча́ць, ні́шчыць;
quell the opposition зні́шчыць апазі́цыю;
quell an attempt сарва́ць спро́бу
2. супако́йваць, аслабля́ць, змякча́ць;
quell one’s fears падаві́ць у сабе́ страх;
quell one’s passions утаймава́ць пачу́цці
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
маро́зіць, ‑рожу, ‑розіш, ‑розіць; незак.
1.каго-што. Моцна ахалоджваць; прымушалі, мерзнуць, зябнуць. Вада марозіла рукі так, што аж дубянелі кончыкі пальцаў.«Звязда».//Нішчыць холадам, марозам. Марозіць прусакоў.
2.што. Замарожваць што‑н., каб захаваць надалей. Марозіць яблыкі.
3.безас. Пра марозную, халодную пагоду. Хоць снегу ўжо не было, але марозіла моцна.Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гад, ‑а, М ‑дзе, м.
1. Змяя, гадзюка. [Бусел] ляціць з небасхілу, нішчыць гадаў гатовы...Дубоўка.
2.Разм.лаянк. Пра агіднага, шкоднага чалавека. Ота зірнуў на гаспадара, як на гадзюку, і спакойна сказаў: — Гад! Гнілая калода!Бядуля.Вораг ёсць вораг: грабежнік і кат, Не вер яму, гаду.Колас.
•••
Гад печаны — тое, што і гад (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
crumble
[ˈkrʌmbəl]1.
v.t.
1) крышы́ць, раскры́шваць, расьціра́ць на дро́бныя кава́лкі, раздрабля́ць
2) разбура́ць, разьбіва́ць, ні́шчыць
2.
v.i.
1) крышы́цца
2) абсыпа́цца
3) распада́цца, разва́львацца (пра мур)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)