nemand

pron indef ніхто́

es ist ~ da — (тут) ніко́га няма́

~ nders als… — ніхто́ і́ншы як…

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

смець, сме́ю, сме́еш, сме́е; незак., з інф.

1. Адважвацца, мець смеласць для чаго-н.

Не с. спрачацца.

2. Мець права на што-н.

Ніхто не смее парушаць закон.

Не смей(це) (разм.) — строгая забарона што-н. рабіць.

|| зак. пасме́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nobody

[ˈnoʊbədi]

1.

n., pl. -bodies

нікчэ́мнасьць, чалаве́к-нішто́

2.

pron.

ніхто́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

amazingly [əˈmeɪzɪŋli] adv. дзі́ўна; на дзі́ва;

Amazingly, no one noticed it. На дзіва, ніхто гэтага не заўважыў.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

звягня́, ‑і, ж.

Разм. Звяга. Ніхто звягні не любіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Смо́льно ‘строга’: smolno prykazać (Арх. Федар.), смо́лно ‘настойліва, пастаянна’: аб том смолно жупіць, але ёй ніхто веры не дае (Сержп. Прымхі). Да смала, смоль (гл.), першапачаткова, магчыма, ‘навязліва’, параўн. смо́ллю (лезці) ‘неадчэпна, настырна’ (Сл. ПЗБ, Сцяшк. Сл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ру́шыцца, -шуся, -шышся, -шыцца; зак. і незак.

1. зак. Скрануцца з месца, пачаць рух.

Р. з месца.

2. зак. Накіравацца куды-н.

Р. ў паход.

За кароткі час будаўніцтва значна рушылася наперад (перан.: атрымала далейшае развіццё).

3. незак. Тое, што і рухацца.

Ніхто не рушыцца з месцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

except2 [ɪkˈsept] prep. акрамя́, апро́ч, апрача́, за выключэ́ннем;

Nobody came except me. Ніхто не прыйшоў, апроч мяне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wearable [ˈweərəbl] adj. прыда́тны для нашэ́ння;

This hat is no longer wearable. Такі капялюш ужо даўно ніхто не носіць.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пілігры́м, ‑а, м.

Кніжн. уст. Паломнік, вандроўны багамолец. // перан. Вандроўнік, падарожны. Прыпылены пілігрым стаіць ля чужога парога. І ніхто не пазнае яго. Нават яна. І ніхто не ведае, што тут разбіта ягонае сэрца. М. Стральцоў.

[Ад лац. peregrinus — чужаземец.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)