Verbum

Ві́рнік ’ніжняя частка ганчарнага круга’ (Жд., 1). Польск. wirniak ’верхняя частка ганчарнага круга’. Утворана ад прыметніка вірны (гл.) і суф. ‑ік.

Вірнік ’нячысцік у вірыстай вадзе’ (Нік., Оч.) паходзіць ад вір ₁ (гл.) і суф. Nomina agentis ‑нік.

Агры́снік ’кустарнік, агрэст’ ад агрэст (гл.); агрыснік < агрэснік < агрэст‑нік.

Кіў-кіў ’ківаць’ (Нік. Напаў.). Рэдуплікацыя да аднаразовага кіў ₂.

Пяхце́ль (piachciél) ’сеткавы мяшок для сена карміць каня ў дарозе’ (Варл.), піхце́ль ’вяровачны мяшок для сена’ (Нік. Очерки; Касп.), пі́хцель ’кашэль для носкі сена’ (мядз., Жд.), ’кашэль з бяросты для харчу ў дарозе’ (Нік. Очерки). Відаць, да наступнага слова.

Жа́рнік ’касцёр’ (Мат. Гом.). Рус. дыял. паўн.-ўсх. жа́рник ’тс’. Ад жар (гл.) з суфіксам ‑нік або ад прыметніка *жарны ’такі, што змяшчае жар’ (паўн. польск. żarny ’тс’) з суфіксам ‑ік. Пра назоўнікі з ‑нік гл. Сцяц., Афікс. наз., 55.

Валява́ты ’з вялікім валлём’ (Нік.). Да валлё. Параўн. укр. воластий ’тс’.

◎ Карма́ш ’кірмаш’ (Сержп., Нік.), гл. кірмаш. Магчыма, кантамінацыя з наступным словам.

Карша́к ’каршун’ (ТСБМ, Маш., БДА, Нік. Арх., Бяльк., Касп.). Гл. коршак.

Кляно́вік ’кляновы сок’ (ТСБМ, Нік. Очерки, Янк. III, Некр.). Гл. клён.

◎ Крыпа́нікі ’бліны’ (Нік. Очерки), ’кішкі з начынкай’ (Касп.). Да крапацьг (гл.).⇉.