по́начы, прысл.

Ноччу. [Вольга Віктараўна:] — А чаму вы не хочаце начаваць? [Лабановіч:] — Я люблю хадзіць поначы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ніктуры́я

(ад гр. nyks, -ktos = ноч + -урыя)

мед. выдзяленне значнай часткі сутачнай колькасці мачы ноччу, а не днём.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

пазванчэ́ць, ‑эе; зак.

Стаць, зрабіцца больш звонкім. Смех пазванчэў. □ Адгрымела ноччу навальніца. Птушак пазванчэлі галасы. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віднава́ты, ‑ая, ‑ае.

Не зусім цёмны, крыху светлы. Калі віднаватая ноч, то працуюць і ноччу. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супрацьззя́нне, ‑я, н.

Спец. Невялікая светлая пляма, якая з’яўляецца ноччу на небе ў пункце, супрацьлеглым сонцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

night-time [ˈnaɪttaɪm] n. начны́ час, ноч;

in the night-time уначы́, уно́чы, но́ччу;

animals that hunt at night-time жывёлы, што палю́юць уначы́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

начле́жнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Спыняцца дзе‑н. на начлег, начаваць.

2. Пасці коней ноччу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сяе́начы ’гэтай ноччу’ (Бяльк., Ян.), сее́начы ’сёння ўночы’ (Пятк. 2). Сцягненая форма, параўн. сяй ночы а паўночы (Бяс., Ласт.), гл. сей, ноч.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

брыз, ‑у, м.

Слабы вецер, які дзьме днём з мора на бераг, а ноччу — з берага на мора.

[Фр. brise.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

проціззя́нне, ‑я, н.

Спец. Невялікая светлая пляма авальнай формы, якая з’яўляецца ноччу на небе ў месцы, дыяметральна процілеглым сонцу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)