Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
half-caste
[ˈhæfkæst]
n.
чалаве́к мяша́най ра́сы (асабл.нашча́дак эўрапе́йца й азія́ткі)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
posterity
[pɑ:ˈsterəti]
n.
нашча́дкі pl. ofнашча́дак -ка m. & f., бу́дучыя пакале́ньні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Afrikaner
[,æfrɪˈkɑ:nər]
n.
афрыка́нэр -а m. (нашча́дак галя́ндзкіх каляніза́тараў у Паўдзённай А́фрыцы)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Атро́дзя ’нашчадак, нашчадкі’ (Нас.). Рус.отродье, ст.-рус.отродие, отродъ, укр.відродок, славен.odrȏdek ’тс’. Утворана ад кораня ‑rod‑ конфіксам *ot‑ — ‑ьje ці ад дзеяслова отродити суфіксам ‑ие.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
мула́т
(ісп. mulato, ад ар. muvallad = нечыстакроўны араб)
нашчадак ад шлюбу белых і неграў.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
меты́с
(фр. métis, ад лац. mixtus = змешаны)
нашчадак ад шлюбу прадстаўнікоў розных рас.
Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)
А́МАТЭРАСУ, Аматэрасу-о-мікамі,
Аматэрасу-но мікота, у японскай міфалогіі і рэлігіі сінта вярх. багіня, увасабленне Сонца. Паводле міфаў, Аматэрасу паслала на зямлю свайго сына Нінігі, нашчадак якога Дзіму даў пачатак імператарскаму роду Японіі.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Ábsprössling
m -s, -e
1) нашча́дак, ато́жылак
2) бат. па́растак
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Выпло́д ’нашчадак, атожылак’ (Нас.), вы́плад ’тс’ (Гарэц.), выпло́д ’парода, племя’ (Бяльк.), вы́плад ’вынішчэнне, вывядзенне (асабліва дробных жывёлін і насякомых)’ (КЭС). Чэш.výplod ’дзеянне па дзеяслову vyploditi’. Аддзеяслоўнае ўтварэнне да выпладзіць (гл. пладзіць).