lean2 [li:n] v. (leant BrE or leaned)
1. (forward, back, over) нахіля́ць; нахіля́цца; схіля́ць; схіля́цца
2. (against/on) прыхіля́ць; прыхіля́цца
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Нахі́льнік ’расліна Atropa belladonna L., красаўка’ (палес., Бейл.). Ад нахіліцца ’схіліцца, пахіліцца’, хіліць ’нахіляць, схіляць, звешваць’, відаць, названа так таму, што на ноч ці на дождж схіляецца ўніз, параўн. ахілкі (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
skłaniać
незак.
1. схіляць, нахіляць;
2. схіляць, угаворваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
chylić
незак. нахіляць, схіляць;
chylić głowę — схіляць галаву
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Нагіна́ць ’схіляць, нахіляць’ (ТСБМ, Нас., ТС), укр. нагина́ти ’тс’, польск. naginać ’тс’. Другаснае ўтварэнне ад гнуць (< *gybnǫti) па мадэлі пну, піна́ць замест першаснага гну, гіба́ць, якое дае рэгулярнае нагіба́ць ’тс’, параўн. Брукнер, 140.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
склоня́тьI несов.
1. схіля́ць, нахіля́ць; (нагибать) нагіна́ць; (опускать, спускать) апуска́ць, спуска́ць;
2. перен. схіля́ць, угаво́рваць; см. склони́ть.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
інклінаме́трыя
(ад лац. inclinare = нахіляць + -метрыя)
вызначэнне вугла нахілу і азімута скрыўлення свідравіны, каб кантраляваць яе тэхнічны стан і атрымліваць неабходныя геалагічныя звесткі.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
naginać
незак.
1. нагінаць, нагібаць, нахіляць;
2. перан. схіляць; прымушаць, падпарадкоўваць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
slope2 [sləʊp] v.
1. нахіля́ць; нахіля́цца;
His handwriting slopes backwards. Ён піша з нахілам улева.
2. спуска́цца;
The garden slopes down to the river. Сад спускаецца да рэчкі.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Ні́хвець ’недамагаць, чэзнуць’, ніхневаць ’тс’ (ТС). Няясна; магчыма, утворана ад дзеяслова хвеяцца (хвѣицьца) ’хістацца’ (Нас.), польск. chwiać ’згібаць, хістаць’, укр. хвіяти ’нахіляць, гойдаць’ і пад., ні‑ ў гэтым выпадку мела б узмацняльны характар, чым і тлумачыцца яго націскны характар. Відаць, выпадковае падабенства да балг. дыял. нехвелам ’недамагаць, хварэць’, нехвель ’хвароба, слабасць’ (Гераў), якое лічыцца грэцызмам.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)