нацукрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.

Разм. Пакласці ў што‑н. цукар, насыпаць цукрам. Нацукраваць цеста.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насыпны́

1. áufgeschüttet;

2. (які можна насыпаць) schüttbar

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пры́гаршчы, -аў.

1. Складзеныя разам у выглядзе акругленага ёмішча абедзве далоні так, каб можна было туды чаго-н. насыпаць, наліць.

Падставіць п.

2. Колькасць чаго-н., якая ўмяшчаецца ў складзеныя такім чынам далоні.

Цэлыя п. арэхаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дасы́паць, ‑плю, ‑плеш, ‑пле; заг. дасы́п; зак., што.

1. Скончыць сыпаць; насыпаць да якога‑н. узроўню. Дасыпаць бульбу ў мяхі. Дасыпаць кошык.

2. і чаго. Насыпаць дадаткова. Дасыпаць солі ў страву.

дасыпа́ць ​1, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да дасы́паць.

дасыпа́ць ​2, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.

Незак. да даспаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панасыпа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. што і чаго. Насыпаць чаго-н. у многіх месцах, усюды ці ў вялікай колькасці.

П. курганы.

За ноч панасыпала (безас.) снегу.

2. што. Сыплючы, напоўніць усё, многае.

П. збожжа ў мяхі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пу́дрыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак., каго-што.

Пакрываць, насыпаць пудрай. Пудрыць твар. // Пасыпаць якім‑н. парашком паверхню чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мешкава́ць, мяшкава́ць ’насыпаць у мяшкі’ (бераст., Сцяшк. Сл.; нясв., Сл. ПЗБ). Калька (пераклад) з польск. workować ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

éinschütten

vt

1) засыпа́ць; насыпа́ць

2) уліва́ць, наліва́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

наадсыпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адсыпаючы адкуль‑н., насыпаць нейкую колькасць чаго‑н. Наадсыпаць для сябе ягад з усіх кошыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвалава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; зак., што.

Спец. Насыпаць вал вакол або ўздоўж чаго‑н., каб засцерагчы што‑н. ад паводкі і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)