Verbum

насе́нны, -ая, -ае.

1. гл. насенне.

2. Прызначаны для пасеву.

Насенная пшаніца.

3. Адведзены для вырошчвання насенных раслін.

Н. ўчастак.

со́я, -і, ж.

Бабовая расліна, насенне якой выкарыстоўваецца ў харчовай прамысловасці і ў тэхніцы.

|| прым. со́евы, -ая, -ае.

С. алей.

цвёрданасе́нны, -ая, -ае.

Пра насенне злакавых раслін: які мае цвёрдую абалонку, не прапускае паветра і доўга не набухае ў вадзе.

кардамо́н, -у, м.

1. Трапічная расліна сямейства імбірных.

2. Насенне гэтай расліны, якое ўжыв. як вострая прыправа.

|| прым. кардамо́навы, -ая, -ае.

зара́жаны, -ая, -ае.

Насычаны хваробатворнымі мікробамі, шкоднымі рэчывамі і пад.

Заражанае насенне.

З. ўчастак мясцовасці.

|| наз. зара́жанасць, -і, ж.

Радыеактыўная з.

кмен, -у, м.

Травяністая расліна сямейства парасонавых, а таксама яе насенне, што скарыстоўваецца як прыправа.

|| прым. кме́навы, -ая, -ае і кме́нны, -ая, -ае.

прарасці́ць, -ашчу́, -о́сціш, -о́сціць; -о́шчаны; зак., што.

Дачакацца паяўлення растка.

П. насенне перад пасадкай.

|| незак. праро́шчваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. праро́шчванне, -я, н.