агрэсі́ны

(ад лац. aggredere = нападаць)

прадукты жыццядзейнасці хваробатворных мікробаў, якія садзейнічаюць пранікненню патагенных мікробаў у арганізм, іх размнажэнню і распаўсюджванню.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэ́йдэр

(англ. raider, ад raid = нападаць)

ваенны карабель, які мае заданне самастойна весці баявыя аперацыі, гал. ч. знішчаць варожыя судны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

track​2 [træk] v. сачы́ць, высо́чваць; напада́ць на след

track down [ˌtrækˈdaʊn] phr. v. дакапа́цца (да прычыны); вы́сачыць і злаві́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

обру́шиваться

1. абва́львацца, абру́швацца, абу́рвацца;

2. перен. накі́двацца, нава́львацца, напада́ць;

3. страд. абва́львацца, абру́швацца, абу́рвацца; см. обру́шивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ánstürmen

1.

vt напада́ць, атакава́ць

2.

vi імча́цца, не́сціся ві́храм

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нацерусі́ць, нацерушы́ць

1. (насыпаць) (in gróßer Ménge) heráusschütten, hínschütten;

2. (нападаць – пра снег) in féinen Flócken fállen*, mit lóckerem Schnée bedécken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

hawk​2 [hɔ:k] v. палява́ць з я́страбам або́ со́калам; хапа́ць здабы́чу на ляту́, лаві́ць насяко́мых (пра птушак); налята́ць, напада́ць (на каго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ánfeinden

vt варо́жа ста́віцца (да каго-н.); напада́ць (на каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

napadać

I

1. незак. na kogo/co нападаць на каго/што; атакаваць каго/што;

2. находзіць; ахопліваць

II napada|ć

зак. нападаць;

~ło dużo śniegu — нападала шмат снегу

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

панава́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Наваліць, нагрузіць на каго‑, што‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Панавальваць галля на кастры. Панавальваць бярвення на машыны.

2. Накідаць у беспарадку многа чаго‑н.

3. звычайна безас. Нападаць у вялікай колькасці. Панавальвала снегу ўпояс.

4. Зрабіць шляхам валення многа чаго‑н. Панавальваць валёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)