панамо́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што і чаго.

1. Намачыць усё, многае або ўсіх, многіх. Панамочваць каноплі.

2. Мочачы, прыгатаваць многа чаго‑н. Панамочваць яблык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перамачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак.

1. што. Сапсаваць, пазбавіць якіх‑н. якасцей празмерным мачэннем. Перамачыць лён.

2. каго-што. Намачыць усё, многае або ўсіх, многіх. Дождж перамачыў усю вопратку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

намо́чваць (у чым) несов. нама́чивать (чем, в чём); сма́чивать (чем, в чём); пропи́тывать (чем); см. намачы́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спы́рснуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак., каго-што.

Пырскаючы на каго‑, што‑н., намачыць; апырскаць. [Сцёпка] папярхнуўся вадой, якую трымаў у роце, рыхтуючыся спырснуць марлю, і кінуўся да мяне: — Здароў, братка, здароў, студэнт. Радкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zmoczyć

зак. намачыць; прамачыць;

zmoczyć nogi — прамачыць ногі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адмачы́ць, ‑мачу, ‑мочыш, ‑мочыць; зак., што.

1. Намачыць што‑н., каб лягчэй аддзялялася. Адмачыць бінт на ране.

2. Трымаючы ў якой‑н. вадкасні, зрабіць больш прыгодным для выкарыстання, вымачыць. Адмачыць салёнае мяса. Адмачыць скуры.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змачы́ць, змачу, змочыш, змочыць; зак., каго-што.

1. Зрабіць мокрым, вільготным; намачыць. Дождж змачыў сена. □ Валасы .. [Валодзя] добра змачыў і зачасаў угору. Ермаловіч.

2. перан. Разм. Адзначыць што‑н. выпіўкай; замачыць. Прывіталі суседзі. Стол абрусам пакрылі Ды сяброўскую радасць Чаркай добрай змачылі. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

nass

a мо́кры, вільго́тны

~ wérden — (з)мо́кнуць

~ máchen — намачы́ць

◊ ein ~er Brúder — любі́цель вы́піць, п’я́ніца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

zwilżyć

зак. увільгатніць; намачыць;

zwilżyć wargi językiem — аблізаць вусны;

zwilżyć gardło — прамачыць горла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

палі́ць​II

1. (намачыць) begíeßen* vt, bespréngen vt;

2. (пачаць ліць) begínnen zu gíeßen* vi;

3. (трошкі, некаторы час ліць) ein wénig [éine Zeit lang] gíeßen* [bespréngen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)