veto​2 [ˈvi:təʊ] v. накла́дваць ве́та; забараня́ць;

Pete’s parents vetoed his plan to buy a motorbike. Бацькі Пітэра забаранілі яму купляць матацыкл.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

plombíeren

vt

1) пламбава́ць, накла́дваць пло́мбу

2) мед. пламбава́ць, ста́віць пло́мбу

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

фане́ра

(ням. Furnier, ад фр. fournir = накладваць)

ліставы драўняны матэрыял са склееных тонкіх пласцін дрэва з перакрыжаваным размяшчэннем валокнаў драўніны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

strap​2 [stræp] v.

1. сця́гваць рамяня́мі

2. med. наклада́ць, накла́дваць павя́зку, забінто́ўваць

3. лупцава́ць папру́гаю

strap in [ˌstræpˈɪn] phr. v. зашпі́льваць рамяні́ (у машыне, самалёце)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

veto​1 [ˈvi:təʊ] n. (on) ве́та;

exercise the power/right of veto скарыста́ць пра́ва ве́та;

put a veto on smth. накла́дваць ве́та на што-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

◎ *Лагаві́цца, лаговэтыся ’лятаць’ (кам., Сл. паўн.-зах.). Укр. лаговіітися ’тс’, польск. legować ’тс’, ст.-польск. legawać ’часта лажыцца’, н.-луж. z‑lagowaś, в.-луж. z‑lehować ’накладваць’, чэш. po‑legovati ’класціся’. Другасны ітэратыў ад прасл. legati (Слаўскі, 4, 110). Да лягаць (гл.).⇉*

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

навива́ть несов.

1. навіва́ць; (накручивать) накру́чваць; (наматывать) намо́тваць;

2. (завивать волосы) прост. завіва́ць;

3. обл. (укладывать на воз) наклада́ць, накла́дваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

máßregeln

неаддз. vt

1) кара́ць, накла́дваць дысцыпліна́рнае спагна́нне

2) звальня́ць (як карная мера)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

пластава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

1. Накладваць пластамі адзін на другі. Усходні вецер круціць сухі снег, гоніць яго з поля па роўнай белай пасцелі і пластуе гурбы каля платоў вёскі. Сергіевіч.

2. Разнімаць, дзяліць на пласты. Пластаваць мяса. □ Расказвай жа, як жывеш. Выкладзі праўду крутую... Ці не ступіўся лямеш. Што цаліну пластуе? Макаль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

грымірава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; незак., каго-што.

Накладваць грым з мэтай надання акцёру патрэбнага для яго ролі выгляду. Аднойчы пані Ванда грыміравала яго перад спектаклем, падводзіла бровы, далонь з алоўкам трымаючы перад хлопцавым тварам. Брыль. // пад каго або кім-чым. Надаваць каму‑н. з дапамогай грыму выгляд, аблічча каго‑н. Грыміраваць пад рыбака. Грыміраваць артыста клоўнам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)