Verbum

анлайнавы слоўнік

начапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

1. Накінуўшы, замацаваць; павесіць, навесіць.

Н. замок на дзверы.

2. Надзець на сябе, прымацаваўшы, прывесіўшы (разм.).

Н. бант.

|| незак. начапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і начэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

абу́цца, абу́юся, абу́ешся, абу́ецца; зак.

1. Надзець сабе на ногі абутак.

Бацька абуўся і пайшоў на вуліцу.

2. Набыць сабе абутак, забяспечыць сябе абуткам.

Трэба думаць, як на зіму а.

|| незак. абува́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

help in(to)

а) дапамагчы́ ўвайсьці́

б) дапамагчы́ надзе́ць, пада́ць (паліто́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

адзе́ць, адзе́ну, адзе́неш, адзе́не; адзе́нь; адзе́ты; зак., каго-што

1. Надзець на каго-н. вопратку, апрануць.

А. дзіця.

Зіма адзела поле снегам (перан.).

2. Апрануць кім-н.

А.

Дзедам Марозам.

3. Забяспечыць каго-н. адзеннем.

Бацькі дзяцей адзелі і абулі.

4. Тое, што і надзець; нацягнуць.

Ледзь адзеў пальчаткі.

5. перан. Пакрыць; ахінуць.

Дубы зялёны плашч адзелі.

|| незак. адзява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| звар. адзе́цца, адзе́нуся, адзе́нешся, адзе́нецца; адзе́нься; незак. адзява́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. адзява́нне, -я, н. (паводле 1 і 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

надзява́ць несов.

1. в разн. знач. надева́ть;

2. кул., обл. начиня́ть;

1, 2 см. надзе́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

ашынава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., што.

Нацягнуць, надзець шыны на колы. [Макарку і дзядзьку Ціхону] трэба было сёння ашынаваць абоддзе колаў. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налако́тнік, ‑а, м.

Накладка, павязка і пад., якая надзяваецца на локаць, каб захаваць яго ад удараў. Надзець налакотнікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Надзе́жка ’накідка’ (лоеў., Мат. Гом.). Ад надзець ’апрануць, накінуць’ пад уплывам адзёжка ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Нашу́хацца ’многа надзець на сябе’ (ТС). Да шукацца ’шамацець’, ад гукапераймальнага шух ’шась’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)