зме́нлівы, -ая, -ае.

Які лёгка і часта мяняецца; няўстойлівы.

Зменлівыя адносіны да каго-н. Зменлівае надвор’е.

|| наз. зме́нлівасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

штылявы́ мор. штилево́й, шти́льный;

~во́е надво́р’е — штилева́я пого́да

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

духата́, -ы́, ДМ -хаце́, ж.

Гарачае душнае надвор’е або душнае, нясвежае паветра.

У пакоі страшэнная д.

У тайзе стаяла д.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хо́ладна, у знач. вык.

1. Пра халоднае надвор’е.

Раніцай х.

2. каму-чаму. Аб стане чалавека, які адчувае холад.

Мне х.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ціш і ці́ша, -ы, ж.

1. Адсутнасць гукаў, шуму; спакой, цішыня.

У начной цішы чуваць далёкія выстралы.

2. Ціхае, бязветранае надвор’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

чака́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́ецца; незак.

Аб тым, што мае быць, што павінна адбыцца.

Заўтра чакаецца добрае надвор’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нялётны, ‑ая, ‑ае.

Неспрыяльны для палёту (пра надвор’е, час і пад.). Надвор’е ў першай палавіне дня было хмурнае, амаль нялётнае. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схмурне́лы, -ая, -ае.

1. Пануры, хмурны.

С. твар дзяўчыны.

2. Пра надвор’е, неба і пад.: пахмурны.

Схмурнелае неба.

|| наз. схмурне́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

переме́нчивый пераме́нлівы, зме́нлівы;

переме́нчивая пого́да пераме́нлівае (зме́нлівае) надво́р’е;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бездажджо́ўе, ‑я, н.

Разм. Засушлівае надвор’е.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)