забира́ться​I несов.;

1. в разн. знач. забіра́цца; см. забра́ться;

2. страд. забіра́цца; набіра́цца; заклада́цца, закла́двацца; см. забира́ть​I 1, 3, 5.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нака́пливаться

1. збіра́цца; набіра́цца; эк. нако́плівацца;

нака́пливается мно́го рабо́ты збіра́ецца (набіра́ецца) шмат рабо́ты;

2. страд. збіра́цца, запа́сіцца; набыва́цца, прымнажа́цца; нако́плівацца; см. нака́пливать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мацне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Рабіцца больш моцным (у 2–8 знач.); набірацца сіл. Мароз мацнеў. Вецер сціх зусім, і ў цёмным вячэрнім небе запаліліся першыя зоркі. Лынькоў. Залпы і паасобныя стрэлы мацнелі, гусцелі і ўрэшце зліліся ў суцэльны гул. Мележ. Гарыць касцёр. Каб ён мацнеў, Падкінем, хлопцы, дроў. Кірэенка. Усё мацнела і мацнела надзея, што вось-вось пакажацца недзе тут і Марыя. Кулакоўскі. З кожным годам расла і мацнела арцельная гаспадарка. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stáuen

vt

1.

запру́джваць 2. (sich)

засто́йвацца, збіра́цца, набіра́цца (пра ваду, лёд і г.д.); утвары́ць зато́р; эк. нако́плівацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

нахлёстываться​I несов.

1. (хлестаться много, вдоволь) разг. нахлёствацца, насцёбвацца;

2. (напиваться спиртного) прост. напіва́цца, набіра́цца, налі́звацца;

3. страд. нахлёствацца, насцёбвацца; см. нахлёстывать​I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фуз, ‑у, м.

Разм.

1. Асадак у чым‑н.; рознае смецце. У мутнай вадзе многа фузу. Жыта звеялі, а фуз застаўся. З шарсцянога фузу рабілі лямец. Як выцадзяць воск, застаецца адзін фуз. □ І за рэчку трэба брацца. Заплыла фузам. Лужанін.

2. перан. Негатыўны асадак на душы, непрыемны перажытак. Трэба абавязкова паехаць да сябра і крыху праветрыцца і скінуць той фуз, які патрошку пачынае ўжо набірацца. Колас. // Што‑н. нежыццёвае, непатрэбнае. Кампазітар, меней фузу, — Тромкай, брат, пра кукурузу. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rekrutíeren

vt

1) вайск. прызыва́ць (на- вабранцаў)

2) набіра́ць (рабочых);

sich ~ (aus D) папаўня́цца, набіра́цца (з ліку каго-н.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Моц ’трываласць, мацунак, моцнасць’, ’фізічная сіла’, ’аўтарытэт, магутнасць’, ’устойлівасць’, ’сіла, здароўе’ (ТСБМ, Нас., Гарэц., Мал., Шат., Касп., ТС, Сл. ПЗБ; гродз., КЭС; КЭС, лаг.), моца ’ўлада’, ’сіла’ (Нас.), ст.-бел. моцъ ’сіла, значэнне’, моць ’паўнамоцтва’ (Гарб.) запазычаны са ст.-польск. moc (Карскі, Труды, 312; Мядзв.; Кюнэ, Poln., 78; Пальцаў, Лекс. і гр., 38; Крапівін, Бел. лекс., 88; Булыка, Лекс. Запазыч., 208). Аналагічна моцны. Сюды ж моцна (моцно, моцнэ), мацнава́ты, моцнасць (Нас., Гарэц., Булг., Касп., ТС, Сл. ПЗБ), мацне́ць ’набірацца сіл, рабіцца мацнейшым’, мацне́ць ’сцягваць, узмацняць’ (ТСБМ, Нас.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пропи́тываться

1. (смачиваться насквозь) прамака́ць (ад чаго), станаві́цца мо́крым (ад чаго); наця́гваць (сы́расці); набіра́цца (чаго);

2. (насыщаться) напаўня́цца, насыча́цца;

3. перен. прасяка́цца;

4. страд. прамо́чвацца, насыча́цца; напаўня́цца; см. пропи́тывать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

garner

[ˈgɑ:rnər]

1.

v.t.

1) зво́зіць і ссыпа́ць у клець (збо́жжа)

2) зьбіра́ць, склада́ць (кні́гі ў бібліятэ́ку)

2.

v.i.

зьбіра́цца, набіра́цца (пра няна́вісьць)

3.

n.

1) сьві́ран -на m., клець f.

2) склад -у m. (для захо́ўваньня чаго́-н.)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)