Перадава́ць, ’ісці, ехаць наперадзе’ (Нас.), піръдува́ць ’мітусіцца, перашкаджаючы ісці іншым’ (ушац., Нар. лекс.). Да пе́рад (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мітусе́нне ср.

1. суета́ ж., суетня́ ж.; мета́ние;

2. суета́ ж.; хло́поты ед. нет;

3. мелька́ние; мельтеше́ние;

1-3 см. мітусі́цца 1-3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

flírren

vi зіхаце́ць; мільгаце́ць

es flirrt mir vor den Áugen — у мяне́ мітусі́цца ў вача́х

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

fúmmeln

1.

vi разм. мітусі́цца, бе́гаць туды́-сюды́; халту́рыць

2.

vt абма́цваць, абшу́кваць; саскраба́ць, счышча́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Завіха́цца ’спяшацца працаваць’ (Жд. 3). Рус. пск. завиха́ться ’качацца’, бранск. ’ламацца, вярцецца, мітусіцца’. Ад віхаць (гл.) з прэфіксам за‑ і постфіксам ‑ца (< -ся).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Суяці́м ’аматар судзіцца’ (Гарэц., Стан.). Няясна; магчыма, да папярэдняга (гл.), вытворнае ад дзеяслова суяціцца ’мітусіцца, хвалявацца’ (в.-дзв., Сл. ПЗБ) з суф. ‑ім.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ту́нькацца ‘хутка перамяшчацца, мітусіцца’ (віл., Сл. ПЗБ), ‘туляцца, швэндацца без справы’ (лаг., Гіл.). Гукапераймальнага паходжання, параўн. рус. дыял. ту́нкаться ‘стукацца (у дзверы, вароты)’, ту́нн — імітатыў (СРНГ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Матрашы́ць ’калаціць, трэсці хворага’ (чачэр., Мат. Гом.). Рус. дан. мотроси́ть ’трэсці, ліхаманіць’ ярасл. мотроши́ть ’лячыць замовай, чараваць’, гом. мотроши́ться ’мітусіцца’. У выніку кантамінацыі лексем матлашыць і трэсці (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

krzątać się

незак. мітусіцца, завіхацца; увіхацца;

krzątać się po domu — завіхацца ў хаце

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Метуша́цца ’мітусіцца’ (ТС). Укр. метуши́ться, рус. метуситься ’тс’, чэш. metošiti se, metášiti se metešiti se ’кідацца’, ’ляцець хуткімі крокамі’. Да мята́ць 1 (гл.), мята́цца з нарашчэннем асновы ‑уш‑/‑ус‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)